Plast

Óhófleg notkun plastumbúða hefur verið þó nokkuð í umræðunni að undanförnu og ef til vill eru augu fólks að opnast fyrir þeirri plastmengun sem orðin er á jörðinni. Fiskar, sjófuglar og hvalir hafa fundist með plast í iðrum og hvar sem er í heiminum er auðvelt að finna sjórekið plast í flæðarmáli.

Samkvæmt grein í Scientific American er nú svo komið að meira að segja saltið sem við setjum í matinn okkar er orðið mettað af plasti, m.a. vegna plastmengunar í sjó, þannig að það er engin undankomuleið undan menguninni og eflaust erum við öll með agnarsmáar plastagnir í líkamanum vegna sóðaskaps. Ekki hættum við að nota salt en þetta er eitthvað sem er ágætt að hafa í huga.

Hér á suðlægu eyjunum sem ég dvel á (og geymi peningana mína) er mikið umbúðafargan. Öllu er vel og vandlega pakkað inn og í hvert skipti sem innkaup eru gerð burðast maður heim með þyngd sína í frauðplasti, mjúku plasti og harðplasti.  Mjólkin er í plastflöskum, jógúrt er í plastílátum sem pakkað er inn í lokaða plastpoka, ávöxtum er oft á tíðum pakkað í frauðplastbakka sem er lokað með glæru plasti, tilbúinn matur er í tvöföldum og jafnvel þreföldum umbúðum.  Og pulsurnar maður, frá einum framleiðanda eru hverri og einni pulsu pakkað inn í plast og svo er tíu plastpökkuðum pulsum pakkað inn í plast sem maður fer með á kassa og kaupir plastpoka til að bera pulsurnar heim í.  Þeir mega þó eiga það Skotarnir að þeir koma flestir með sína eigin taupoka undir hendinni þegar farið er í verslun og plastpokanotkun er lítil, það er eitthvað sem margir mættu taka til fyrirmyndar.  Þrátt fyrir að plast sé nytsamlegt efni þurfum við að sýna skynsemi og breyta hugsunarhætti okkar með það að markmiði að minnka plastnotkun og auka lífsgæði.

Horft til baka

Það hefur svo sannarlega verið lærdómsríkt þetta rúma ár sem ég hef dvalið á Orkneyjum, bæði hvað varðar vinnuna og einnig hvað varðar mig sjálfan og fjölskylduna. Þegar ég kom hingað í janúar á síðasta ári var verkefnið það að byggja upp nýja fiskeldisstöð og reiknað var með að taka stöðina í gagnið í apríl í fyrra en vegna tafa á útgáfu leyfa frestaðist það þangað til í september. Það var því ekki hægt að byrja að koma fyrir búnaði fyrr en í maí, en þá settum við út rammann sem Færeyska fyrirtækið Vónin útvegaði. Um svipað leyti fengum við afhendan plastbát frá Seahorse Marine sem er aðallega notaður til fólksflutninga. Kvíarnar, tólf talsins, voru smíðaðar af skoska fyrirtækinu Fusion Marine en fyrsta kvíin var tilbúin í byrjun febrúar og þær voru geymdar í fjöru á eyju sem nefnist Sandey. Vinnubáturinn okkar var svo afhentur í júlí en hann var smíðaður hjá Arklow Marine á Írlandi. Netin í kvíarnar komu um svipað leyti en Knox sér SSF fyrir netum í kvíar.   Það var svo í byrjun september að fóðurpramminn kom til okkar frá McDuff í Skotlandi, en hann er búinn fóðrunarkerfi frá Storvik ásamt myndavélum og brennsluofni fyrir dauðfisk. Ljós og rafmagn í kvíar fengum við svo frá J.T. Electric í Færeyjum.   Heildarkostnaður við að koma stöðinni upp var tæpar 3 milljónir punda, eða rúmur hálfur milljarður íslenskra króna. Seiðin voru sett út á tímabilinu september október um 80 gr og okkar verkefni er að koma þeim í sláturstærð, 4,5 kg, fyrir lok október en á þeim tímapunkti er reiknað með því að við verðum eina stöð SSF á Orkneyjum og Hjaltlandseyjum sem verður með fisk í sláturstærð.   Þrátt fyrir að flest hafi gengið að óskum hefur ekki allt gengið áfallalaust. Fyrst var auðvitað frestun á útgáfu leyfanna en ef allt hefði gengið að óskum værum við að hefja slátrun eftir um tvo mánuði. Eftir að seiðin höfðu verið í sjó í rúman mánuð fór að bera á tálknasjúkdómi sem kallast AGD (Ameobic Gill Disease) en það er sjúkdómur sem er viðvarandi hér á Orkneyjum og allar stöðvar þurfa að baða hverja kynslóð a.m.k. einu sinni. Það kom þó á óvart hversu fljót okkar seiði voru að næla sér í þetta og því var fiskurinn baðaður í Desember og Nóvember en vonandi þarf ekki að baða þessa kynslóð aftur. Í desember og janúar gekk hvert fárviðrið af öðru yfir og misstum við út um 30 daga í fóðrun vegna þess en það setur aukna pressu á okkur að ná fiskinum í sláturstærð á tilsettum tíma. Það ætti þó að takast en sjávarhitinn fór lægst í 6,7 ÌŠC í mars en fer væntanlega í 14 í ágúst.   Í einu fárviðrinu brotnuðu tvær af nýju kvíunum, önnur þeirra á þremur stöðum en sem betur fer tókst að redda málunum og færa fiskinn úr þeim í aðrar kvíar þannig að ekki varð tjón á lífmassa. Ástæðan fyrir því að kvíarnar brotnuðu er talin vera sú að þær þurftu að bíða í fjörunni á Sandey í nokkra mánuði og grjót og möl er talin hafa nuddað plastið og þynnt það þannig að kvíarnar þoldu ekki þau veður sem gengu yfir. Þetta er sérstaklega athyglisvert vegna þess að kvíarnar eru smíðaðar úr þykkasta efni sem notað er í þessar kvíar og rörin eru 450mm sver en það er m.a. sá sverleiki sem notaður er í stærri kvíar. Það hefur líka verið lærdómsríkt að fá að starfa hjá stóru fiskeldisfyrirtæki eins og SSF og læra um þær aðferðir sem fyrirtækið notar t.d. til hvers er ætlast af starfsmönnum, öryggismál, dýravelferð, dýraheilsu og fleira. Nú þegar þetta er skrifað er komið vor og vonandi verða áföllin ekki mikið fleiri Framundan hjá okkur að stærðarflokka fiskinn í kvíarnar en tilgangurinn með því er að auðvelda fóðrun og já jafnari fisk,í réttri stærð, í slátrun á tilskildum tíma.

Hvað mig og fjölskylduna varðar þá blundaði alltaf í okkur að prófa eitthvað þessu líkt og að hika er að sama og tapa, sveltur sitjandi kráka en fljúgandi fær og svo framvegis. Allavega hefði eftirsjáin alltaf nagað ef við hefðum ekki slegið til. Nú vitum við hvernig þetta er og eflaust munum við snúa til baka breyttar manneskjur, vonandi til hins betra.

Boaty McBoatface

Um þessar mundir er verið að smíða stærsta og fullkomnasta rannsóknarskip Bretlands. Skipið mun stunda rannsóknir á loftslagsbreytingum meðal annars með því að skoða það sem er að gerast á pólsvæðunum.  Skipið verður sumsé stórglæsilegt, búið fullkomnum rannsóknarbúnaði, með aðstöðu fyrir 60 vísindamenn og 30 manna áhöfn.  Heildarkostnaður við smíðina er áætlaður 200 milljónir punda eða um 36 milljarðar íslenskra króna og reiknað er með að skipið verði tilbúið árið 2019.  Breska Náttúruumhverfisrannsóknarráðið (NERC) sneri sér til almennings til þess að fá uppástungur um nafn og setti af stað kosningu á netinu um hvað þetta glæsilega skip ætti að heita.  Eftir að kosningin hófst hefur eitt nafn tekið afgerandi forystu og margir hafa lýst því yfir að þeir séu aftur búnir að fá trú á mannkynið og aðrir segja, “já, þetta gerist þegar gerð er tilraun til þess að treysta breskum almenningi”.  Nöfn eins og David Attenborough í höfuðið á manninum sem allir bera virðingu fyrir, eða breska pólfaranum Henry Worsley sem lést í vetur þegar hann gerði tilraun til þess að ganga fyrstur manna yfir Suðurskautslandið án aðstoðar já eða Polar Dream og fleiri í þá áttina hafa fengið mörg atkvæði en ekkert nafn hefur fengið eins mörg atkvæði og “Boaty McBoatface” (Báti McBátafés).  Nafnið hefur tekið mjög afgerandi forystu en í gær var það komið með um 30.000 atkvæði en það sem var í öðru sæti var með 3.000 atkvæði og hefur þetta vakið mikla kátínu hér á Bretlandseyjum en nöfn eins og “Stór fljótandi málmdóthlutur”, “Ice Ice baby” og “Það er fjandi kalt hérna” hafa líka fengið fjölda atkvæða.  Hægt er að setja inn tillögur og kjósa um nöfnin með því að fara inn á vefsíðu NERC.

Útsvar

Í síðustu viku skreið inn um bréfalúguna hjá mér umslag sem innihélt rukkun fyrir útsvar, vatnsgjald og holræsagjald ársins, að upphæð 1460,9 pund, eða 263.736 krónur. Þar af er vatnsgjald 196,2 pund (35.431 kr) og holræsagjald 227,7 pund (41.120 kr).  Afgangurinn, 1037 pund (185.187 kr) er svo notaður sem greiðsla upp í þá þjónustu sem sveitarfélagið Orkneyjar býður upp á.  Upphæð ústvarsins fer eftir því í hvernig húsnæði er búið í og er þeim skipt upp í átta flokka A – H  og greiðir sá sem lendir í H flokki þrefalt útsvar á við þann sem er í A flokki en ég lenti í D flokki.  Með útsvarsrukkuninni kom útskýringablað með sundurliðun á því í hvað útsvarið er notað og fyrir þá sem ennþá hafa ekki misst áhugann koma þar efirfarandi upplýsingar fram (upphæðirnar eru í þúsundum punda):

Menntun:	31.374	41,61%
Félagsþjónusta:	17.140	22,73%
Almenningssamgöngur:	9.797	12,99%
Vegagerð:	4.299	5,70%
Tómstundir og íþróttir	3.370	4,47%
Önnur þjónusta:	3.270	4,34%
Umhverfismál (þ.m.t. sorphirða):	3.062	4,06%
Húsnæðismál:	1.372	1,82%
Hagræn þróun:	860	1,14%
Skipulagsmál:	749	0,99%
Lögfræði, reglu og verndarþjónusta:	110	0,15%
Samtals	75.403

Ef hver og einn íbúi á Orkneyjum myndi borga þetta allt væri reikningurinn á hvert heimili um 11.000 pund eða um 2 milljónir á heimili. En það er ekki svo.  Breska ríkisstjórnin greiðir 76%  og 13% koma annarsstaðar frá, sem þýðir að um 11% er greitt með útsvari.  Sennilega finnst flestum útsvar og prósentuskipting útgjaldaflokka afar þurrt og leiðinlegt umfjöllunarefni en engu að síður er athyglisvert að bera þetta saman við það sem gengur og gerist á Fróni.

 

 

 

 

 

Vinnufréttir

Einn af kostum þess að vinna við fiskeldi er að maður fær að vinna úti og það er sérstaklega ánægjulegt þegar dagarnir eru eins og þeir eru búnir að vera að undaförnu, sólríkir, hiti 12 – 15°C og logn.  Það eru því töluverð vonbrigði að þurfa að vinna inni eins og ég hef þurft að gera þessa daga.  Í síðustu viku var ég á öryggisstjórnunarnámskeiði, í gær var innra eftirlit, í dag fundur hjá umhverfisvinnuhóp SSF, á morgun innra eftirlit og á fimmtudag heimsókn frá seiðastöð.  Inn á milli var svo troðið talstöðvarnámskeiði og prófi.  Það er óhætt að segja að enginn dagur sé venjulegur, ég kom hingað til þess að rækta fisk en verkefni stöðvarstjórans teygja sig stundum inn á undarlegar slóðir.  Annars eru markmiðin skýr í vinnunni, við fengum seiði sem voru um 80gr í september og október í fyrra og verkefni okkar er að koma þeim upp í sláturstærð, 5 kg, í október næstkomandi.  Við verðum eina stöð SSF á Orkneyja – Hjaltlandseyjasvæðinu sem verður með lax í sláturstærð fyrir næstu jól og því ætti að vera hægt að slátra mest öllum fisknum úr stöðinni á þeim tíma sem verðin eru hæst eða í mánuðunum fyrir jól og í upphafi nýárs.

Staðlar

í síðasta tölublaði fiskeldisfrétta birtist grein eftir mig sem fjallaði um staðla í fiskeldi.  Fyrir þá sem ekki hafa aðgang að fiskeldisfréttum má lesa greinina hér:

Samhliða auknum umsvifum í fiskeldi er aukin fagmennska eitt af því sem þarf að huga að og ekki síst hvað varðar hið opinbera og ýmsa eftirlitsaðila en þar sem ég starfa í Skotlandi, er fróðlegt að bera saman staðla og eftirlit á Íslandi og hér.

Staðlar fyrir fiskeldisbúnað.

Nú nýverið var sett í reglugerð að búnaður sem notaður er við fiskeldi á Íslandi þurfi að uppfylla ákveðna staðla, þá sömu og miðað er við í Noregi og má líta á það sem framfaraskref fyrir íslenskt fiskeldi. Fram til þessa hefur ekki verið skylda að nota viðmiðunarstaðla þegar kemur að því að velja búnað til fiskeldis, s.s. kvíar, net, fóðurpramma og allt það sem skiptir máli. 

Í Noregi hefur frá árinu 2004 verið í gildi staðall sem kallast “Norwegian Standard 9415 for cage farming equipment to prevent fish escape” en hann segir til um hvaða kröfur fiskeldisbúnaður þarf að uppfylla.  Skotar hafa sinn eigin staðal.  Marine Scotland hefur gefið út Tæknistaðla fyrir Skoskt fiskeldi (A technical standard for finfish aquaculture) og voru þeir uppfærðir á síðasta ári. Skotar segja sjálfir að staðlarnir séu skör hærra en norski staðallinn en ég ætla ekki að dæma um það án þess að kynna mér norska staðalinn betur.  Þeir eru nú stundum góðir með sig og kannski er þetta bara eitthvað mont í þeim.   Í stöðlunum eru skilgreindar þær kröfur sem gerðar eru til búnaðar í fiskeldi í Skotlandi.  Tilgangur þeirra er að koma í veg fyrir slysasleppingar vegna þess að búnaður klikkar.   Staðlarnir ná yfir hönnun, efni, framleiðslu, uppsetningu, viðhald og stærð búnaðar og taka tillit til umhverfisþátta eins og ölduhæðar, vinds, straums og fleiri þátta en með stöðlunum á að vera tryggt að val á búnaði, notkun og viðhald sé með réttum hætti.  Staðlarnir voru þróaðir af eldismönnum, framleiðendum búnaðar (net, kvíar, festingar o.fl) tryggingafélögum, rannsóknarstofnunum, verkfræðingum og fleirum.   Marine Scotland hefur eftirlit með því að stöðlunum sé fylgt.   Á Íslandi er búnaður í notkun sem myndi ekki uppfylla þessa staðla, væntanlega af því að þessi búnaður er ódýrari af því að hann uppfyllir ekki kröfur í löndum eins og Noregi og Skotlandi en í reglugerðinni er gefinn frestur til ársins 2017 til þess að koma þessum málum í lag. 

Dýravelferðarstaðlar

Hér í Skotlandi eru líka staðlar varðandi dýravelferð, RSPCA welfare standard for farmed atlantic salmon (RSPCA stendur fyrir Royal Society for Protection against Cruelty to Animals). Staðlarnir byggja á „the Five Freedoms“:

• Freedom from thirst, hunger and malnutrition þar sem kröfur eru gerðar um gott aðgengi að gæða fóðri og að vökvajafnvægi sé viðhaldið.
• Freedom from discomfort þar sem tekið er á þáttum eins og vatns/sjávarhita, vatnsflæði, efnasamsetningu vatns og fleiru.
• Freedom from pain, injury or disease Þar sem kveður á um að forðast skuli aðstæður sem mögulega geta valdið sársauka, meiðslum eða sjúkdómum og að sjúkdómsgreining sé gerð eins fljótt og kostur er til þess að meðhöndla sjúkdóm og góða meðferð í flutningum og slátrun.
• Freedom to express normal behaviour Þar sem kröfur eru gerðar um pláss og þéttleika.
• Freedom from fear and distress þar sem farið er fram á að halda stressvaldandi aðstæðum í lágmarki s.s. meðhöndlun, afræningja, skyndilegar breytingar á vatnsgæðum, flutninga og slátrun.

Freedom foods hefur eftirlit með því að stöðlunum sé fylgt. Að því að ég best veit er ekki til sérstakur dýravelferðarstaðall fyrir eldisfisk á Íslandi en hver veit, einn daginn gæti hann birst.

Júgurský

Um daginn tók ég eftir óvenjulegum skýjum sem voru lágt á himni og í kjölfarið fylgdu þrumur. Þessi ský eru víst kölluð júgurský og ég hef aldrei áður tekið eftir þeim, kannski vegna þess að þau hafa aldrei verið eins greinileg og lágt á lofti áður þar sem ég hef átt leið um.  Allavega voru þessu mjög lágt á lofti og áberandi auk þess sem þrumurnar gerður þetta áhrifaríkara.

Júgurský (Mammatus) eru óvenjulegar og einstakar skýjamyndanir með bungur eða hnúða sem sjást á neðri hluta skýjanna.

Júgurský myndast venjulega þar sem stór skúraský (Cumulonimbus) eru og þá sérstaklega þegar þrumuveður er í aðsigi. Venjulega er það ókyrrð í skúraskýjunum sem gerir það að verkum að mammatus skýin myndast sérstaklega á neðri hluta steðjaskýs.

Annars er ágætan fróðleik um júgurský og margar aðrar skýjategundir að finna á vedur.is fyrir skýjaglópa, nörda og aðra áhugasama.

Öryggi og heilsa

í síðasta tölublaði fiskeldisfrétta birtist grein eftir mig sem fjallaði um öryggi og heilsu í fiskeldi.  Fyrir þá sem ekki hafa aðgang að fiskeldisfréttum má lesa greinina hér:

Væntanlega eru öryggismál í fiskeldi á Íslandi í sumum tilfellum í ágætu standi en eflaust má líka víða gera úrbætur og þá getur gamla klisjan átt vel við, það er óþarfi að reyna að finna upp hjólið þegar við getum lært af nágrannaþjóðum okkar.

Eftirlit með búnaði hér í Skotlandi er með svipuðu sniði og á Íslandi, bátar fara í árlega skoðun, sem og kranar, lyftarar og annað þess háttar. Þá eru einnig gerðar úttektir á fóðurprömmum árlega en það er eitthvað sem virðist ekki heyra undir eftirlitsaðila á Íslandi, þar sem fóðurprammar eru ekki skilgreindir sem bátar af því að þeir eru ekki skráðir sem slíkir og því ekki með haffærisskírteini og þeir heyra ekki heldur undir vinnueftirlit þar sem þeir eru ekki á landi. Eflaust mun koma að því einn daginn að fóðurprammar á Íslandi verða eftirlitsskyldir.

Hér í Skotlandi er mikið lagt upp úr öryggi og heilsu starfsmanna og það er þannig hjá því fyrirtæki sem ég starfa hjá, Scottish Sea Farms, að ef menn fara ekki eftir þeim öryggisreglum sem fyrirtækið setur getur það leitt til brottrekstrar, enda geta menn spurt sig að ef starfsmaður getur ekki hugsað um sjálfan sig og sitt öryggi, er hann þá hæfur til þess að hugsa um fiskinn í karinu eða kvínni? Hver og einn starfsmaður fær sinn persónulega öryggisbúnað sem oftar en ekki þarf að uppfylla strangar gæðakröfur. Starfsmenn fá tæki og tól til þess að nota við störf sín, allt frá hnífum upp í stóra báta og þeir fá menntun og þjálfun í að nota þann búnað sem þeim er treyst fyrir.   Áhættumat og lýsingar á aðferðum eru gerð fyrir allt sem gert er og má þar nefna það að fara um borð í bát, nota krana, nota kastnót, taka sýni svo fátt eitt sé nefnt.

Hjá fyrirtækinu er starfandi Öryggis og heilbrigðisstjóri, á hverju svæði eru svæðisumsjónarmenn og á hveri stöð eru öryggisfulltrúar. Hlutverk öryggis og heilbrigðisstjóra fyrirtækisins er að leggja línurnar í öryggismálum, rannsaka alvarleg atvik sem koma upp og gera það sem í hans valdi stendur til þess að bæta heilsu starfsmanna.   Hlutverk öryggisfulltrúa stöðvanna er m.a. að skrá öll atvik sem leiða til slysa eða hefðu getað leitt til slysa svo og þau atvik sem búnaður skemmdist eða hefði mögulega getað skemmst.   Mánaðarlega eru haldnir öryggisfundir á stöðvunum þar sem farið yfir það sem farið hefur úrskeiðis og hvað hefur verið gert eða hvað er hægt að gera til úrbóta auk þess sem farið er yfir búnað og starfshætti sem þarf að laga áður en skemmdir eða slys eiga sér stað.  

Auðvitað fylgir þessu töluverð skriffinnska og allt þetta krefst smá skipulags en þegar upp er staðið skilar þetta sér í færri slysum, betri meðferð á búnaði og minni umhverfisáhættu og þannig getur þetta sparað fyrirtækjum stórar fjárhæðir.   Öryggisstjóri fyrirtækisins sem ég vinn hjá sagði eitt sinn við mig að hans hlutverk væri fyrst og fremst að passa að starfsmenn lendi ekki á sjúkrahúsi og að stjórnendurnir lendi ekki í fangelsi.

Hollur og óhollur matur

Matur er uppspretta endalausra vangaveltna um lífið og tilveruna. Eins og kannski hefur komið fram áður er fiskneysla afar lítil hér ef undan er skilið “Fish and chips”. Mér barst í hendur sending frá Íslandi fyrir nokkrum dögum og innihélt hún meðal annars dýrindis harðfisk.  Auðvitað tók ég hann með í vinnunna, ánægður með að fá loksins almennilegt nesti og ekki var hjá því komist að bjóða með sér en vinnufélagarnir fussuðu og sveiuðu, bæði þeir sem smökkuðu og þeir sem ekki þorðu.   Þetta fannst mér að sjálfsögðu alveg ótrúlegt hjá þjóð sem velur það af fúsum og frjálsum vilja að borða Marmite og Soreen.

Við borðum miklu meira af ávöxtum en við gerðum á Íslandi enda eru þeir töluvert ódýrari hér, (þrátt fyrir að í mörgum tilfellum séu þeir langt að komnir, Suður-Afríka og Suður-Ameríka eru algeng upprunalönd) og úrvalið er meira en áður en ég kom hingað hafði ég aldrei smakkað persimon eða gult kiwi. Brynja tekjur gjarnan með sér vínber og jarðarber eða epli í nesti í skólann en skoskum börnum finnst það stórfurðulegt.  Á móti finnst okkur jafn stórfurðulegt að skosk börn eru send með snakk og súkkulaðikex í skólann og jafnframt er hægt að kaupa snakk og súkkulaðikex í skólanum.  En ekki ávexti.  Reyndar kom Brynja með bréf heim úr skólanum í gær og nú á aldeilis að fara í heilsuátak.  Bréfið var svo hljóðandi:

Kæru foreldrar.

Til þess að hjálpa okkur að standa við nýársheitið um bætta heilsu verða eingöngu ávextir og grænmeti til sölu í sjoppunni okkar mánudaginn 7. mars. Í boði verða appelsínur, epli vínber, bananar, gulrætur, gúrkur, vatnsmelónur og rúsínur (innsk jú tæknilega eru rúsínur ávextir en eru þá ekki kakó, sykur og kaffi tæknilega ávextir eða grænmeti?) og hver skammtur kostar 37 krónur.  Ef barnið þitt kemur með sitt eigið nesti viljum við biðja þá foreldra að senda börnin með ávexti eða grænmeti líka.  Við gerum okkur fulla grein fyrir því að í því felst stór áskorun að finna út hversu mikið af ávöxtum og grænmeti á að vera í boði og hversu mikið á að senda börnin með og því verðum við með súkkulaðikex í boði líka til öryggis. 

Það á sem sagt að taka einn dag í að hreinsa samviskuna og svo verður tekið til við sukkið aftur.

En þrátt fyrir alla óhollustuna sem Skotar láta ofan í sig eru þeir ekkert sérstaklega góðir í sælgætisframleiðslu. Margir kannast kannski við Tunnocks, sem framleiðir súkkulaði sem kallast Caramel en fyrirtækið framleiðir líka svokallaðar tekökur og kókosbollur.  Fleira er nú vart hægt að nefna.  Mackies framleiðir snakk, ís og súkkulaði og svo er sitthvað um staðbundna framleiðslu en svokallað fudge virðist vera vinsælt hér, t.d. prófaði ég fyrir stuttu eitthvað sem kallast Mrs Tilly´s Scottish Tablets og í sannleika sagt hljómar það alls ekki eins og sælgæti, heldur frekar eins og töflur fyrir uppþvottavél eða eitthvað sem þú setur út í bala með vel volgu vatni til þess að fara í fótabað og fullt af litlum loftbólum stígur upp.  Skotar eru fastheldnir á sína siði og matarvenjur og ef til vill er þetta einn angi þjóðernishyggjunnar en þá er það nokkuð ljóst að Skosk þjóðernishyggja er farin úr böndunum þegar Skotar neita sér um hluti eins og harðfisk með smjöri og saltfisk en bryðja þess í stað fótabaðstöflur á eingöngu á forsendum þjóðernishyggju.

Það er komið vor.

Hér á eyjunum fjarlægu í suðaustur átt frá Íslandi er komið vor en það er viðeigandi að það hefjist opinberlega á bjórdaginn sjálfan, fyrsta mars. Frá og með deginum í dag verður veðrið betra, dagsbirtan er komin í 12 tíma og í lok mánaðarins verður klukkunni breytt.  Krákurnar eru líka að byrja að hreiðra um sig í í þeim trjám sem þær finna.  Ekki hef ég kynnt mér mataræði krákanna en eitt er víst, þær hafa mjög reglulegar hægðir af því að þeir gangstígar og götur sem eru undir þeim trjám sem þær setjast upp í eru farnar að taka á sig hvítan  lit krákuhægðanna.  Sennilega er þetta lag mitt sem flutt er af nokkrum austfirskum snillingum sjaldan meira viðeigandi en einmitt núna.