Göngur

Ég er búinn að klæða mig upp sem gangbrautarvörður nokkrum sinnum að undanförnu, þ.e. í neongult vesti og svo hef ég fengið talstöð í hendur og síðan tölt af stað í leit að lausafé.  Þetta er eitthvað sem ég hef afskaplega gaman af, ekki er það að klæða sig í búning eða eltast við óþægar rollur sem ég held mest upp á, heldur ganga um íslenska náttúru og austfirska dali.  Nú í haust er ég búinn að fara í Hamarsdal, Skammadal og tvisvar sinnum í Hofsdal.  Svo er þessi tegund af útiveru afskaplega holl fyrir sál og líkama en í lengstu göngunum er gengin vegalengd ekki undir 40 km og eftir 10 - 12 tíma labb og hlaup er fátt betra en að komast heim í gott bað og fá góða hvíld.

Í gær var farið inn í Hofsdal, gengið upp úr Geithellnadal, inn undir Hofsjökul og svo fram dalinn.  Lagt var af stað klukkan sex um morguninn og komið heim klukkan níu um kvöld.  Hofsdalurinn er einn sá fegursti hér á landi, þar er stærsti náttúrulegi skógur landsins og þar ilmar allt af íslensku birki, eini, berjalyngi og fjalldrapa og í þessum dölum mætir maður gjarnan hreindýrum, refum, rjúpum og fleiri fuglum, auk þess sem maður sér alltaf eitthvað áhugavert og lærir eitthvað nýtt.   

Á svona ferðum er mikilvægt að borða vel áður en lagt er af stað, bæði kvöldið áður og svo um morguninn.  Ekki er þægilegt að þyngja sig með miklum nestisburði en banani og fullt af Snickers halda manni gangandi ótrúlega lengi, auk þess sem íslenska fjallavatnið sem rennur í tærum lækjum niður fjallshlíðarnar er öllum smaladrengjum lífsnauðsyn.

Annars hefur verið mikið að gera síðustu vikurnar og varla tími til að kveikja á tölvu.  Auk smalamennsku hefur Slysavarnafélagið tekið drjúgan tíma en nú er unnið að því að efla bátadeild félagsins hér.