Hetja hafsins

Eitt af því sem veitir manni ánægju og yl í hjarta er að ganga niður á bryggju og sjá smábáta koma heim úr róðri með góðan afla.  Einn maður hér í bæ hefur sennilega gert slíkt, þ.e. komið heim úr róðri með góðan afla, oftar en nokkur annar í þessu litla sjávarþorpi og jafnvel þó víðar væri leitað.  Í síðustu viku sigldum við fram hjá þessum manni þar sem hann var að draga netin sín. Við kölluðum til hans og spurðum um aflabrögð, „Ég er allavega búinn að fá í soðið" var svarið, og tóbakstaumarnir láku af efri vörinni niður hökuna og niður á sjóbuxurnar en þarna var hann búinn að fá ýsubirgðir út febrúar.  Þessi sjón var eiginlega hápunktur vikunnar, meid mæ dei.  Það er með ólíkindum að 85 ára gamall maður stundi það að fara á netaveiðar  einn á báti, jafnvel í janúar, og dragi upp með höndunum þau tonn sem hann má veiða.  Þetta er maður sem lent hefur í mörgu á sinni sjómannsævi og það væri mikil þörf á því að skrifa bók um þennan mann, íslenskan sjómann í  70 ár, en ég tel þá fáa merkilegri hér um slóðir.