Þokan á Öxi

Í vikunni þurfti ég að bregða mér af bæ og lá leiðin yfir Öxi.  Fljótlega skall á svartaþoka þannig að ekki sást milli augna og þurfti að þræðan krókóttann veginn stiku fyrir stiku.  Ég leit í baksýnisspegilinn en vegna þoku sá ég ekki sjálfan mig í honum en ákvað engu að síður að halda áfram.  Í svokallaðri Vagnabrekku ók ég fram á smábíl sem greinilega var að þræða stikurnar og fór hann mjög hægt yfir enda um hálf kraftlausan Hindúa að ræða sem tæplega hefur verið nægilega aflmikill til að komast í gegnum þokuna, svo þykk var hún.  Eitthvað hefur kannski spilað inn í að bílstjórinn var greinilega óvanur akstri í austfjarðaþoku.  Ég sá fram á að eiga auðveldara með að keyra í þokunni en sá sem á undan fór og því gaf ég stefnuljós til merkis um að ég vildi komast fram úr og hafði ég hugsað mér að láta hinn bílinn elta. Stefnuljósið á bílnum er sennilega ekki nógu skært til að sjást í gegnum þokuna af því að ekki var mér hleypt fram úr en þegar upp fyrir Merkjahrygg var komið sá ég að bíllinn stefndi beint á eina stikuna og ákvað svo að fara hægra megin við hana sem hann hefið ekki á að gera því þar með fór hann út af veginum.  Ég stoppaði að sjálfsögðu og í ljós kom að þetta voru tveir strákar frá New York en aðstæðurnar á Manhattan og Öxi eru væntanlega eins ólíkar og mest getur orðið.  Eftir um tveggja tíma bras, aðallega vegna þess að krókurinn á bílnum var svo vel falinn í þokunni, tókst að koma bílnum aftur upp á götuna.  Þetta er ekki fyrsti bíllinn sem fer út af þarna í þoku en það verður að segjast eins og er að þarna uppi er allt of langt að milli vegstika en það mætti auka öryggi til muna með því að tvöfalda stikufjöldann á þessari leið.  Allavega finnst mér að Vegagerðin ætti að taka það til athugunar þar sem ekki er útlit fyrir að vegaframkvæmdir þarna hefjist í bráð.