Staðarskáldin III

Næstur í röðinni af staðarskáldunum er Jón Sigurðsson (F: 1915, D: 1989), eða Jón í Rjóðri eins og hann var kallaður.  Jón var fæddur á Starmýri í Álftafirði og ólst upp þar skammt frá eða á Melrakkanesi.  Árið 1996 var gefið út ljóðasafnið Gullkambur með ljóðum Jóns og innihélt bókin 50 ljóð.  Í formála segir:

"Jón var vel hagmæltur og íslenska stakan var honum hugstæð. Einnig gerði hann mörg lengri kvæði. Ekki orti hann í þeim tilgangi að afla sér fjár og frægðar, heldur til að gleðja sjálfan sig og aðra og stundum til að sefa sorg og söknuð samferðafólksins."

Í ljóðasafninu Gullkambi eru bæði stuttar vísur og lengri kvæði og yrkisefnið er eins og hjá svo mörgum daglegt líf en af kveðskapnum að dæma virðist náttúran líka hafa verið Jóni hugleikin.

Hér eru nokkur dæmi um stökur eftir Jón:

 

Um þig breiðist ekkert húm,

öllu verstu fári.

Gefi þér eitthvað gott í rúm

guð á þessu ári.

 

Sannleikanum sýnist tregt

að sigra í öfugstreymi.

Enda er orðið leiðinlegt

að lifa í þessum heimi.

 

Lifnar flestra ljóðaþrá,

leyst úr vetrarböndum,

þegar svanir suðri frá

svífa á vængjum þöndum

 

Og svo  ein lítil veiðisaga:

Veiðimaðurinn

Hress í anda hélt að á

Hratt í veiðimokið

Kynjahæng einn karlinn þá

Krækti í augnalokið

 

Er er leit hann ódráttinn

Ógn varð karlinn hræddur

Heim að bæ með hænginn sinn

Hélt nú ærið mæddur

 

Bóndi hraður brást þá við

Beitti töng með snilli

Af svo klippti agnhaldið

Augnháranna milli

 

Ævintýrið úti var

Endir góðan hreppti

Heldur fegin hetjan þar

Hængnum síðan sleppti.

 

Jón átti um skeið Lödu bifreið sem hann var afskaplega ánægður með.

Lödu vísur

Ók ég glaður ekkert víl

Einn í dagsins hita

Þeir sem lasta Lödu bíl

Lítið um hann vita

 

Oft ég þarf að flýta för

Og fara tæpa götu

Alltaf hress og öruggur

Er ég keyri Lödu.

 

Til barna Dóru

Ömmu þinni og afa frá

Óskir bestar hljóttu

Og hverju degi ævi á

Yndi og gleði njóttu

 

Bíl á vegi bát á sjó

Bráðum muntu stýra

Dráttarvél sem dregur plóg

Með dísilvél og gíra

 

Nýjar buxur nafna fékk

Núna í dag frá ömmu

Verður því að vera þekk

Við hann pabba og mömmu.

 

Ljúft er að fagna litlum gest

Ljóði með frá sænum

Vertu afa yndið mest

Og ömmu ljós í bænum

 

Elskulegi Ásgeir minn

Á þig sólin skíni

Æviferil allan þinn

Ætíð ljómi krýni

 

Hallur gekk um hól og barð

Hann ber engin lýti

Frægastur í flokknum varð

Fór á kaf í Víti

 

Hjörtur sem að hræðist kýr

Hann er skrýtinn drengur

Ef hann verður bóndi og býr

Blessast það ei lengur.