Borgarvík og Burns

Helgin var fremur róleg, á laugardag fór ég ekki út fyrir Kirkjuvog en á sunnudag ók ég til syðstla hluta Orkneyja, alla leið til Borgarvíkur (Burvick) sem er syðst á Syðri-Rögnvaldsey (South Ronaldsay).  Ekki þarf að taka ferju til að komast þangað en frá Meginlandinu er farið yfir brú yfir á Lambhólma (Lambholm), þaðan yfir aðra brú til Borgeyjar (Burray) og svo yfir þriðju brúna til að komast yfir á Syðri-Rögnvaldsey.  Þar er lítill fallegur bær sem heitir Höfði heilagrar Margrétar (St Margaret's Hope)og þar er hægt að daka ferju til Skotlands. 

St Margaret's hope:

 

 

 

 

 

 

 

Ögn sunnar er Borgarvík.  Þar er enginn bær en engu að síður er þar bryggja og þangað gengur líka ferja frá Skotlandi.  Aðeins eru um 15 km (u.þ.b. 8 sjómílur) yfir til Skotlands þaðan og því fljótlegt að skreppa yfir. 

Skotlandsströnd:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þaðan sést líka til nyrsta odda Skotlands sem heitir Cape Wrath en það kann að hljóma kunnuglega í sumra eyrum. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Frá Kirkjuvogi tekur ekki nema um hálftíma að keyra að syðsta eða nyrsta odda aðaleyjarinnar sem er ekki mjög stór.  Mér gengur orðið ágætlega að keyra öfugu megin og ég lendi æ sjaldnar í því að mæta bílum þar sem bílstjórinn situr með uppglennt augu og skelfingarsvip af því að rauður Landrover Discovery kom æðandi á móti viðkomandi á öfugum vegarhelmingi.  Það hendir mig samt stundum að ég fer fyrst að farþegahurðinni þegar ég ætla að setjast í bílstjórasætið. 

Annars er það að frétta að ég missti af Burns night í gær en það er víst hefð hér í Skotlandi að halda upp á afmæli skáldsins Robert Burns sem var fæddur 25. janúar en það er gert með því að snæða Haggis og drekka Viský.  Hvernig í ósköpunum gat þetta farið fram hjá mér?  Af hverju lét mig enginn vita?  Þetta verður sko aldeilis bætt upp á næstu vikum.  Robert Burns þessi var og er eitt helsta ljóðskáld Skota, svona nokkurs konar Jónas Hallgrímsson þeirra.  Hann var uppi á 18. öld og lést aðeins 37 ára að aldrei, svona svipað og Jónas.  Eitt frægasta ljóð hans Auld lang syne er sungið víðast hvar í hinum enskumælandi heimi um hver áramót en margir kannast við lagið með íslenska textanum Hin gömlu kynni gleymast ei.