Ferðalög

Í gær kom ég heim úr snörpu ferðalagi sem var eitthvað á þessa leið:  Flaug frá Kirkjuvogi til Aberdeen,keyrði þaðan í gegnum Dundee til Perth, keyrði þaðan til Glasgow, flaug þaðan til Dublin, keyrði þaðan til Arklow, gisti þar, keyrði þaðan til Dublin, flaug þaðan til Glasgow, keyrði þaðan til Edinborgar og flaug þaðan heim til Kirkjuvogs.

Í Perth þurfti ég að mæta á fund þar sem verið var að ræða um ágang sela í fiskeldi og selveiðikvóta.  Perth er fallegur 50.000 manna bær milli Aberdeen og Glasgow og í gegnum hana rennur áin Tay.  Þaðan er líka St Johnstone fótboltaliðið sem er skoskur bikarmeistari, og þaðan er eightís hljómsveitin Fiction Factory sem  og leikarinn Ewan McGregor.

Að loknum fundi var keyrt til Glasgow, en áin Clyde rennur í gegnum hana, til þess að ná flugi til Dyflinnar, en áin Liffey rennur í gegnum hana.  Þaðan var keyrt suður í Arnkelslág (Arklow), en áin Avoca rennur í gegnum hana. Arklow er 13.000 manna bær um 150 km suður af Dublin.  Tilgangurinn var að heimsækja skipasmíðastöð þar sem verið er að smíða vinnubát fyrir eldisstöðina okkar.  Eyjan græna skartaði sínu fegursta, þar mætti okkur sólskin og sumar, stálpuð lömb hoppuðu um grundir og skjórinn týndi strá í hreiðrin sín.  Ef til vill má segja að við höfum verið einum degi of seint á ferðinni en St Patricks day var deginum áður en það er almennur frídagur á Írlandi.  Heilagur Patrekur þessi kristnaði Írland og eyjarskeggjar halda upp á það með því að keppast við að drekka Guinness og Jameson eins og þeim einum er lagið en við misstum af því og mættum þess í stað timbruðum Írum.  Skipasmiðirnir voru samt ekki timbraðir, enda er báturinn smíðaður úr stáli, og við fengum höfðinglegar móttökur hjá þessum rauðhærðu frændum okkar og ekki skemmdi það fyrir að sjá að smíðinni miðar vel.  Það kæmi mér samt ekki á óvart að við þyrftum að fara þangað aftur innan fárra vikna þegar nær dregur afhendingu.  Alveg er það samt merkilegt hvað Guinness bragðast vel á Írlandi, betur en nokkursstaðar annarsstaðar.

Að heimsókn lokinni var brunað aftur til Dyflinnar og flogið yfir til Glasgow.  Eina leiðin til að komast alla leið heim samdægurs var að keyra til Edinborgar, en áin Leith rennur í gegnum hana, og fljúga þaðan til Kirkjuvogs.  Þar lentum við klukkan sjö í gærkvöldi eftir 36 tíma ferðalag.

Ég var búinn að láta mig dreyma um að fara upp að Brúargarðsbaugi og standa inni í honum miðjum  á meðan sólmyrkvinn stæði yfir en því var ekki við komið vegna þess að tímasetning sólmyrkvans var ekki skipulögð út frá vinnunni.  Það kom líka á daginn að sólmyrkvinn varð tilkomulítill hér á Orkneyjum, það var eins og dökkt ský hefði flotið fyrir sólina og aldrei varð almennilegt myrkur, þannig að ég þarf ekki að fara að grenja út af því að missa af þessu einstaka fyrirbæri.