Snakk

Bretar eru agalega miklar snakkætur. Hér er litið á snakk sem mat.  Hér er skólabörnum gefið snakk í nesti. Hér er snakk til sölu í skólum.  Hér taka menn snakk með sér í nesti í vinnuna.  Það er líka mikið úrval af allskonar brögðum og þess vegna tók ég það að mér að gera örlitla könnun á þessum brögðum en passaði mig þó að gæta hófs í neyslu, heilsunnar vegna. Í úrtakinu voru 7 tegundir, hver annarri furðulegri.

Fyrst ber að nefna þjóðlegt skoskt snakk, kartöfluflögur með haggis og pipar.  Það bragðaðist merkilega vel, sennilega best af þeim tegundum sem könnunin náði til.  Ef við yfirfærum þetta til Íslands mætti e.t.v. hefja framleiðslu á kartöfluflögum með blóðmörs og piparbragði, það myndi án efa slá í gegn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Næsta viðfangsefni var snakk, ekki úr kartöflum, heldur rauðrófum, sætum kartöflum og nípum. Sem sagt rófu eða rótarsnakk. Nípur eru aflangar hvítar rætur sem eru í boði allstaðar hér þar sem grænmeti er til sölu.  Þetta var alls ekki vont en svo sem ekkert gott heldur, bara svona lala.  Ég er samt viss um að rófusnakkið frá Karlsstöðum verður frábært.  En af hverju eru ekki til nípur á Íslandi og af hverju eru ekki ræktaðar rauðrófur á Íslandi?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En áfram með snakkið, næst í röðinni var snakk með villibráðar og trönuberjabragði.  Það var ekki slæmt en bragðaðist eins og snakk með salti og pipar.  Kartöfluflögur með hreindýra og bláberjabragði væri góður mótleikur hjá Íslendingum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég hefði ekki getað ímyndað mér að snakk með rækjubragði væri gott en það er mesta furða, kannski næst best snakkið af þeim tegundum sem í úrtakinu voru, enda stórir snakkframleiðendur á borð við Walkers (a.k.a. Lays) og Pringles sem framleiða snakk með rækjubragði. Harðfiskurinn er auðvitað sjávarréttasnakk okkar Íslendinga, besta snakk í heimi, en ef kartöfluflögur með skötubragði eða signum fiski væri í boði væri það vel þess virði að prófa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kartöfluflögur með sultuðum lauk og ediki eru alveg ágætar en ef edik er ekki í uppáhaldi fellur þessi tegund ekki í kramið.  Þetta heitir meira að segja "Óneitanlega sultaður laukur og ekta breskt edik", af hverju veit ég ekki.  Ef íslenskt systkin þessarar tegundar væri til þyrfti það að vera eitthvað niðursoðið og þá er nú fátt þjóðlegra en ORA grænar baunir  "Óneitanlega ORA grænar baunir" stæði þá utan á pokanum. Hljómar vel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í könnuninni var líka prófað snakk með tómatsósubragði, ekki náðist mynd af því af því að það kláraðist svo hratt en það var samt ekkert mjög gott, bara eins og venjulegt snakk með tómatsósu ef þið viljið prófa sjálf.

Það sem kom verst út úr þessari hávísindalegur könnun var ekki kartöfluflögur, heldur poppkorn með ediki.  Já poppkorn með ediki.  Það var ekki gott, allt of mikið edik sem varð til þess að ég svitnaði á enninu og táraðist (eða þá að svitinn lak niður í augu eða hvort tveggja).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það eru svo sem fleiri furðulegar snakktegundir hér en ég ákvað að láta þetta duga.  Það er samt greinilegt að möguleikar í snakkgerð eru óþrjótandi og engin takmörk nema þau sem hugmyndaflugið setur.