Páskar

Hér er páskastemmingin í algleymingi.  Fjölskyldan er í mörghundruð kílómetra fjarlægð og hvað gerir þá einbúinn til þess að gera páskana hátíðlega?  Jú, hann fer í messu, ekki aðeins hátíðleikans vegna heldur líka af því að hann er forvitinn um siði innfæddra.  Klukkan 11:15 hófst páskamessa í St Magnus Cathedral, sem er hrein listasmíð, sérstaklega ef haft er í huga að arkitektar og verkfræðingar fyrir 900 árum höfðu ekki Autocad eða annan tæknibúnað sem hönnuðir nútímans nota. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Athöfnin byrjaði á því að prédikarinn og kórinn komu sér fyrir aftast í kirkjunni, prédikarinn sagði fáein orð og kórinn hóf upp söng og á meðan kórinn söng sálminn gekk öll hersingin inn kirkjugólfið og kom sér fyrir aftan við altarið ásamt prédikaranum.  Prédikarinn var ekki í hempu eða öðrum prestsklæðum, þess í stað var hann þjóðlega klæddur í skotapilsi og viðeigandi jakka og hátíðarklæðum og auðvitað talaði hann með sterkum skoskum hreim.  Á bekknum hinum megin við ganginn sátu eldri hjón og þegar u.þ.b. sex mínútur voru liðnar af athöfninni var maðurinn steinsofnaður.  Athöfnin var framan af nokkuð svipuð þeim athöfnum sem við þekkjum á Íslandi, prédikarinn renndi sér í gegnum nokkrar bænir og ritningarvers ásamt því að ítreka boðskap kristninnar að við ættum að vera góð hvert við annað og reyna eftir fremsta megni að vera góðar manneskjur.   Svo í miðri athöfn voru allir látnir standa upp og heilsa þeim sem voru nálægt og óska þeim velfarnaðar í lífinu.  Maðurinn sem hafði fram að þessu sofið vært spratt á fætur, ruddi konu sinni til hliðar svo að hann gæti tekið í höndina á mér og óskað mér alls hins besta.  Honum hefur án efa fundist ég líta út fyrir að þurfa á hvatningu og góðum straumum að halda.  Að þessu var ekki gengið til altaris og ekki þjónað fyrir altari, heldur gengið frá altari.  Hópur fólks tók að sér að útdeila brauði og messuvíni til kirkjugesta.  Fyrst kom brauðið sem var alvöru heimabakað brauð, ekki pappabrauð eins og heima á klakanum.  Svo kom vínið og ég tók stóran sopa, enda þyrstur eftir morgunskokkið, ég kunni samt ekki við að biðja um meira.  Að athöfn lokinni var svo boðið upp á súpu og brauð og allir fengu þrjár páskaliljur með sér heim og mínar standa nú í notaðri Mango Chutney krukku í eldhúsinu og svei mér þá ef páskadagur er ekki bara örlítið hátíðlegri en aðrir dagar hér. 

Páskasteikin var svo elduð síðdegis og að sjálfsögðu varð lambalæri fyrir valinu, því miður ekki íslenskt, ekki einu sinni Orkneyskt, heldur Nýsjálenskt af því að það var svo ódýrt. Það jafnast auðvitað ekkert á við íslenska lambakjötið og vonandi fara menn ekki að taka upp á þeirri vitleysu að flytja lambakjöt til Íslands alla leið frá Nýja-Sjálandi.  Mjöðurinn sem var notaður til að skola steikinni niður með var hins vegar góður, bruggaður hér á Orkneyjum og heitir Hrafnaöl (Raven ale).  Gleðilega páska öll sömul.