Orkney Folk festival

Hér hefur allt iðað af lífi síðustu daga en á fimmtudaginn hófst hér á Orkneyjum þjóðlagahátíð (Orkney Folk Festival) og stendur hún fram á sunnudag.  Hátíðin samanstendur af 32 tónleikum og á þeim koma fram 54 hljómsveitir eða tónlistarmenn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sekkjapípusveit í Straumnesi.

Ég lét verða af því að fara á eina tónleika og keyrði suður í Hólm þar sem fjórar þjóðlagahljómsveitir komu fram.  Ég vissi svo sem ekki alveg við hverju ég átti að búast þar sem á auglýsingunni stóð "Ceilidh and dance".  Það var bara ein leið til þess að komast að því.  Kíkja í orðabók.  Ég fór sumsé þangað suðreftir en tónleikarnir og dansleikurinn voru haldin í Félagsheimili staðarins, sem var eiginlega alveg eins og alíslenskt félagheimili, eins og tildæmis Félagslundur.  Borðum var raðað meðfram veggjum, stólar sitt hvoru megin en pláss skilið eftir á miðju gólfi fyrir dansþyrsta.  Hljómsveitirnar sem stigu á svið spiluðu allar skoska þjóðlagatónlist, sem er ekki ósvipuð írskri þjóðlagatónlist en stór hluti af lögunum sem flutt voru atti rætur á Orkneyjum eða Hjaltlandseyjum og fiðlan var í aðalhlutverki í öllum tilfellum.  Hún virðist gegna svipuðu hlutverki hér um slóðir og harmónikkan gerði á Íslandi á síðustu öld. 

Ég hafði ekki setið lengi þegar tvær rosknar konur hlömmuðu sér við hliðina á mér og gerðust ræðnar mjög og spurðu um heima og geima.  Kannski hefur Ginið og Tónikið sem rann ljúflega niður kverkar þeirra losað um málbeinið og þær vildu endilega fá mig til þess að þiggja hjá sér gin og tónik en ég stóðst freistinguna og afþakkaði.  Fyrsta hljómsveitin hét (Með því að smella á nafnið á hljómsveitunum ætti að spretta upp tóndæmi) Hullion og var skipuð heimafólki, næst steig á svið hljómsveitin Haltadans frá Hjaltlandseyjum.  Þá var gert hlé á tónleikum og dregið í happadrætti tónleikagesta en um tíu vinningar voru í boði.  Sessunautar mínir, ginsysturnar hrepptu tvo vinninga og voru alveg himinlifandi með þetta happakvöld.  Að loknu happadrætti stigu á svið Orkneysku systurnar Wrigley sisters og að lokum norsk, sænsk, hjaltlandseyska fiðlutríóið Nordic Fiddlers bloc þrir drengir og enginn þeirra spilaði það sama en þetta hljómaði virkilega vel og var greinilega afskaplega vel samæft.  Að loknum tónleikum þustu svo fram konur með svuntur og skelltu á borðin bökkum með samlokum, bökkum með heimabökuðu sætabrauði, kaffi, djús og að sjálfsögðu te í ómældu magni.  Konurnar með ginið fóru nú að gorta af afrekum sínum og m.a. sagðist önnur þeirra vera flugumferðarstjóri en kannski hefur það verið ginið sem vara farið að tala á þessum tímapunkti.   Á meðan tónleikagestir belgdu sig út af bakkelsi gerði ballhljómsveitin sig tilbúna með þrjá fiðluleikara í fararbroddi.  Eyjarskeggjar dönsuðu einhvern hringdans með hoppum og sporum fram og til baka um salinn.  Vinkonur mínar voru farnar að verða spenntar fyrir að stíga dans og þá sá ég fram á að nú væri kominn tími til að tvista, nei hypja mig heim.  "Hvaða, hvaða kvöldið er rétt að byrja" sögðu þær, en mér tókst að sleppa án þess að móðga neinn.  "þakka yður fyrir kvöldið dömur mínar og verið þér sælar" og með það fór ég. 

Eurovision söngvakeppnin hefur að mestu farið fram hjá mér en ekki er mikill áhugi fyrir henni hér og ég var alveg sáttur við þessi skipti í kvöld, þjóðlagahátíð versus Eurovision.