Fyrsta vika fjöllunnar

Eftir þessa fyrstu viku okkar saman hér á eyjunum í suðausturátt frá Íslandi er lífið að byrja að komast í fastar skorður.  Brynja byrjaði í skólanum í dag og það gekk stóráfallalítið en hún vill samt ekki fara aftur.  Hún talar enga ensku og skilur enga ensku og veit því lítið hvað um er að vera og hvað hún á að gera og hvar hún á að vera en vonandi kemur það smátt og smátt.  Okkur foreldrunum er ekki leyft að vera með henni í skólanum en þess í stað er ein stúlkan í bekknum látin vera með henni öllum stundum.  Hér er hún í bekk með u.þ.b. tuttugu krökkum og skólinn heitir Grunnskóli Papadals, eða Papdale Primary school. Eins og tíðkast í breskum skólum er börnunum gert að vera í skólabúning en hér er hettupeysa skólabúningurinn. Næsta mál er svo að koma Ívari Orra í leikskóla en það mun gerast á næstu dögum.  Ég hef ekki áhyggjur af að hann spjari sig ekki enda er hann síkátur og nóg að gera en það kæmi samt ekki á óvart að fóstrurnar myndu efna til samskota til þess að kaupa flugmiða handa honum aftur heim til Íslands.

Hjá mér var Day skipper námskeiðið loksins að klárast og nú hef ég réttindi til að stjórna bát allt að 24 m löngum í dagsbirtu innan 20 sjómílna frá heimahöfn.  Upphaflega átti þetta að klárast í mars en vegna veikinda leiðbeinandans var það maður innan SSF sem kláraði verklega þáttinn.  Sá maður er yfirmaður þjálfunar öryggis og heilsumála fyrirtækisins og hans verk er að passa upp á að stjórnendur innan fyrirtækisins lendi ekki í fangelsi og að enginn starfsmaður lendi á sjúkrahúsi.

Frá því að ég kom til Orkneyja í janúar hef ég ekki hitt einn einasta Íslending hér en í gær brá svo við að ég rakst á hjón frá bænum Iðu Biskupstungum á rölti niðrí bæ.  Ég var eitthvað að snúast með Brynju og Ívar Orra og hann var farinn að suða um ís á íslensku.  Fólkið heyrði það og gaf sig á tal við okkur og í ljós kom að 10 Íslendingar eru á ferðalagi á eyjunum í ferð sem er skipulögð af Þemaferðum. Þetta var skemmtilegt og vonandi hittir maður fleiri seinna.