Inverness

Þar sem ég átti frí þessa helgi ákvað fjölskyldan að heimsækja höfuðborg hálandanna, Inverness.  Við vöknuðum snemma á laugardag til þess að taka ferjuna frá Straumnesi (Stromness) yfir á Skorrabólsstað (Scrabster).  Krökkunum fannst afar spennandi að sjá ferjuna bíða eftir okkur með opið ginið og keyra svo þar inn og láta hana gleypa okkur með húð og hári og geyma svo bílinn í iðrum ferlíkisins.  Ferjan, sem ber nafnið Hamnavoe, er sennilega það sem ég hef komist næst því að ferðast með skemmtiferðaskipi, þar eru veitingastaðir, verslun, leiksvæði, spilasalur og þar er boðið upp á leðursófa og leðurstóla, eitthvað annað en ferjurnar sem ganga hér á milli eyjanna og ekki er boðið upp á annað en bilaða kaffisjálfsala og harðplastbekki.  Hamnavoe hefur líka tengingu við Ísland en þegar gosið í Eyjafjallajökli truflaði flugsamgöngur var ferjan send til Bergen í Noregi til þess að sækja breska strandaglópa.

Fyrri hluta siglingarinnar stóðum við mest úti á dekki til þess að dást að björgunum á Háey og Gamla manninum á Háey.  Siglingin yfir pentilinn svokallaða tekur um einn og hálfan tíma og eftir að til Skorrabólsstaðar var komið var ekið í gegnum Þórsá (Thurso) og síðan sveigt suður á bóginn.  Leiðin til Inverness er um 170 km löng og hún er afar falleg og fjölbreytt, þar má sjá gamlar byggingar, skoskar sveitir, skóga, kastala, olíuborpalla og fallegar brýr.  Við gerðum stuttan stans í Hjálmsdal (Helmsdale) til þess að borða nestið okkar en það var eina stoppið okkar á leiðinni. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hjálmsdalur.

Inverness (sem þýðir Ós árinnar Ness (sem rennur úr Loch Ness) eða bara Ósnes) er afar falleg borg, þar búa um 70.000 manns og þar má finna allt sem maður vill hafa í einni borg, það er að segja, fótboltalið, veitingastaði,bari og vatnsleikjagarð.  Írisi finnst borgin vera rómantísk ég hef ekki hugmynd um  hvernig það er fundið út en ég ákvað bara að það væri affarasælast að vera sammála henni.  Ég reyndi að vera rómantískur í svari en ef til vill hef ég ofleikið, allavega benti hneykslunarsvipurinn á henni til þess að hún  tryði ekki að ég væri sammála.  Annars eyddum við mestum tímanum í að leyfa krökkunum að njóta lífsins og enduðum á því að fara út að borða.

Um miðjan dag á sunnudag var svo ekið aftur norður til þess að ná ferjunni yfir til Orkneyja en án efa eigum við eftir að heimsækja Inverness aftur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hluti af höfninni á Skorrabólsstað, Þórsá í baksýn.