Heimsóknir og höfuðmeiðsl

Það er búið að vera skemmtilegt ferli að byggja upp fiskeldisstöð frá grunni með öllum nýjasta búnaði.  Stöðin okkar er sú stærsta hér á Orkneyjum og á skoskan mælikvarða en hér við Orkneyjar eru allt í allt um 15 stöðvar reknar af SSF og Cooke aquaculture. Við reiknum fastlega með að margir hafi áhuga á að skoða stöðina og geri sér upp erindi til þess að koma í heimsókn en í næstu viku eru nokkrir aðilar búnir að boða komu sína, m.a. fólk af skoska þinginu, forstjórinn, samtök fiskeldisstöðva í Skotlandi, fulltrúar frá seiðaeldisstöðvum og fleiri. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í síðustu viku fékk ég símtal frá Marine Scotland en sú stofnun tekur m.a. þátt í útgáfu leyfa og sinnir eftirliti  með líffræðilega hluta eldisins, m.a. heilbrigði, dýravelferð, lífmassa og fleira í þeim dúr.  Sá sem hringdi boðaði komu sína í eftirlitsferð í þessari viku.  Eftirlit með fiskeldi hér er mjög virkt en á milli 7 - 10 aðilar koma í eftirlit eða úttektir á fiskeldisstöðvum, bæði opinberir aðilar sem og kaupendur afurða og því er vel passað upp á að allt sé í lagi.  Ég sagði félögum mínum sem eru stöðvarstjórar á öðrum stöðvum frá þessu  í síðustu viku.  Þeir gripu andann á lofti "Ó, nei, ekki eftirlit strax" voru viðbrögðin hjá þeim.  "Jú og ekki nóg með það heldur kemur líka eftirlitsmaður með eftirlitsmanninum til þess að gera úttekt á því hvort hann stæði sig nógu vel í eftirlitinu".  Það var eins og þeir hefðu orðið vitni að stórslysi, þeir lokuðu augunum, grettu sig og sveigðu höfuðið til hliðar.  "Nei, ég trúi því ekki, guð hjálpi þér, það er sko ekkert grín að lenda í þessu".  Þetta var fyrsta eftirlitið af mörgum sem ég á eftir að taka á móti og því var ég ekki viss við hverju ætti að búast.  Stóri dagurinn rann svo upp í dag og þeir komu báðir, eftirlitsmaðurinn og eftirlitsmaðurinn með eftirlitsmanninum.  Auðvitað gekk alt eins og í sögu og þeir fóru yfir pappíra og skráningar og svo út á stöð þar sem m.a. voru tekin sýni.

Á meðan við vorum að fara yfir skráningarhlutann á skrifstofunni fór síminn að ólmast og láta heyra í sér en ég lét hann hringja út á þess að líta á hann til þess að trufla ekki eftirlitið.  Svo hringdi hann aftur og í þriðja sinn.  Svo kom SMS þannig að ég stóðst ekki mátið og kíkti.  Þrjú ósvöruð símtöl frá Írisi og SMS frá Írisi sem var svohljóðandi:  "Ívar Orri var fluttur á spítala, hringdu strax".  Það verður að segjast eins og er að svona nokkuð kemur manni í opna skjöldu.  Þegar ég hringdi kom í ljós að hann hafði dottið á leikskólanum og lent á höfðinu þannið að skurður, um tommu langur sem er þónokkuð stórt miðað við lítinn haus,  kom á hnakkann á honum og mikið blæddi.  Hann var fluttur með sjúkrabíl á sjúkrahúsið (ég hef nú grun um að þrátt fyrir meiðslin hafi það verið svolítið spennandi) þar sem sárinu var lokað og til öryggis var hann settur í einhverjar rannsóknir eins og gjarnan er gert þegar höfuðmeiðsli eru annars vegar.  Að rannsóknum loknum fékk hann að fara heim enda orðinn fjallhress aftur eftir að hafa fengið eplasafa og grænmetissúpu á spítalanum.