Steinninn á Kvíabrún

Á laugardag skrapp ég með Ívar Orra og Brynju norður í Byrgishérað en þar er nokkuð merkilegur steinn, steinninn á Kvíabrún (Stane O'Quoybune) sem hefur verið reistur upp á endann líkt og á fleiri stöðum hér á Orkneyjum.  Talið er að steinninn, sem er tæplega fjögurra metra hár, hafi staðið þarna frá því tveimur öldum fyrir Krists burð, eða í rúm 2000 ár.  Eins og með aðra steina eða steinhringi veit enginn tilganginn og enginn hefur áttað sig á hvernig samfélag var hér á eyjunum fyrir þúsundum ára.  Flestum þessum steinum sem standa upp á endann tengjast þó einhverjar þjóðsögur og svo er einnig um þennan.

Sagan segir að alltaf á gamlárskvöld lifni steinninn við og gangi niður að vatni einu sem er þar skammt frá, svali þorsta sínum og rölti svo til baka á staðinn sinn þar sem hann bíður fram að næsta gamlárskvöldi.  Það fylgir líka sögunni að ef einhver er að þvælast úti á gamlárskvöld og verði var við að steinninn sé á ferðinni, þá lifi sá hinn sami ekki önnur áramót.  Það þótti því augljóslega ekki ráðlegt að vera á ferli á gamlárskvöld í námunda við steininn.  Til eru sögur af nokkrum vitleysingum sem ætluðu að storka örlögunum, eða svala forvitni sinni, en allar enda þær á sömu leið.  Illa.