Noregsferðin 2

Þriðjudagurinn var tekinn snemma.  Of snemma. Úr rekkju var risið upp úr klukkan fimm að norskum tíma, fjögur að skoskum og þrjú að íslenskum, eftir um fjögurra tíma svefn. Sólin skein og veðrið var dásamlegt. Dagskrá dagsins var fyrst og fremst heimsókn á tvær eldisstöðvar sem eru í eigu norska fiskeldisfyrirtækisins Leroy, staðsettar stutt frá eyju sem heitir Hitra.  Stöðvarnar heita Ringholmen og Gunnaroya og eru vel reknar og tæknilega vel búnar.  Gott veður var allan daginn og rætt var fram og til baka um fóðrunaraðferðir, fóðrunartækni, fóður og hreinsifisk. 
Afskaplega hressandi sem sagt.  Eftir að hafa tekið daginn snemma átti ég von á að við fengjum hádegismat en því var ekki að heilsa og þegar klukkan var farin að ganga þrjú var ég orðinn verulega svangur og átti því ekki annarra kosta völ en að taka tungurnar úr skónum mínum og éta þær.  Um klukkutíma síðar var þó boðið upp á norska hressingu og það bjargaði málunum.  Þegar til baka á hótelið var  komið var að hefjast landsleikur Íslands og Portúgal og auðvitað var setið og horft og jafnteflinu fagnað.  Þeir Norðmenn sem ég hitti halda allir með Íslandi og á þessu ferðalagi heyrir maður víða rætt um Ísland á EM.

Daginn eftir var ekki um annað að ræða en að borða vel af morgunmat til þess að forðast hungur síðustu tveggja daga en framundan var ferðalag norður til Sandnessjoen.  Ekki var leiðinlegt að geta fengið síld á morgunverðarborðinu en slíkt góðgæti er ekki auðvelt að fá í Skotlandi, reyndar var ýmislegt fleira sem var gaman að komast aftur í kynni við í þessari Noregsferð, venjulegar rafmagnsklær, ofnar, ýmiskonar matvara að ógleymdu blessuðu verðalginu. 

Flugið norður til Sandnessjoen tók um klukkutíma frá Þrándheimi.  Þegar flugvélin var lent gerðist það sem oftast gerist þegar flugvél lendir.  Flugfreyjan segir: “Velkomin til Sandnessjoen (eða hvaða stað sem er) vinsamlegast haldið kyrru fyrir í sætunum með sætisólarnar spenntar þan....Og einmitt á þessum tímapunkti byrja allir að rífa af sér öryggisbeltin, standa upp, opna hirslurnar fyrir ofan sætin og róta.

Sandnessjoen er um 6000 manna bær á 66°N breiddargráðu, álíka norðarlega og Ísafjörður, staðsettur á lítilli eyju sem heitir Alsta og tilheyrir sýslu sem heitir Nordland og svæði sem kallast Helgeland.  Fjallgarður einn sem heitir Sjö systur setur mikinn svip á bæinn en hann samanstendur af sjö tindum sem hver um sig er um 1000 m hár og gömul þjóðsaga útskýrir nafngiftina og er hún í stuttu máli eitthvað á þessa leið:

Einu sinni voru tveir tröllkarlar.  Annar átti son sem hét hestamaðurinn og var afskaplega óhlýðinn.  Hinn tröllkarlinn átti átta fagrar dætur en hann var afar strangur og leyfði þeim ekki að fara út.  Kvöld eitt þegar hann var sofnaður læddust þær samt út og ætluðu að fara niður á strönd og baða sig í mánaskininu.  Hestamaðurinn kom auga á þær þar sem þær voru að baða sig og varð hann ástfanginn af elstu systurinni og ákvað hann að ræna henni þá um nóttina.  Í fullum herklæðum, með skikkju um axlir, hélt hann af stað á hesti sínum.  Þegar systurnar urðu varar við hann flýttu þær sér af stað eins hratt og þær komust en urðu fljótt þreyttar og að lokum köstuðu sjö þeirra sér niður örmagna á eyjunni Alsta en sú elsta hélt áfram í suðurátt.  Hestamaðurinn sá að hann var að missa af henni og í stað þess að láta hana sleppa vildi hann frekar drepa hana.  Fleiri tröll voru farin að fylgjast með eltingaleiknum og þegar Hestamaðurinn tók ör úr mæli sínum og skaut í áttina að tröllastelpunni, henti eitt tröllið hatti sínum í veg fyrir örina og í gegnum hattinn en þar er nú fjall með gati í gegn.  Elsta systirin tók undir sig stökk en missti í leiðinni smjörtunnu sem hún var með og það rann yfir fjöllin sem eru þar í kring, enda eru þau öll gulleit.  Skömmu síðar kom sólin upp og öll tröllin urðu að steini og þannig urðu fjöllin sem kallast systurnar sjö til.  Svona var okkur sögð þessi saga en eflaust eru til fleiri útgáfur af henni.

 

 

 

 

 

Mynd: Sjö systur.

Í sólinni og sumarhitanum í Sandnessjoen tóku tvær stúlkur á móti okkur, önnur úr sveitinni en hin frá Perú og við fórum með ferju yfir á eyju sem heitir Dönna.  Þar er rannsóknarstöð sem Biomar hefur oft á tíðum nýtt sér og nú er þar aðallega lax og grásleppa en einnig þorskur og regnbogasilungur sem hafa ekki þótt jafn góður kostur og lax í fiskeldi fram til þessa.  Að lokinni skoðun á rannsóknarstöðinni fóru stúlkurnar tvær með okkur í skoðunarferð um Dönna og var dagurinn hinn ánægjulegasti.  Við komum aftur til Þrándheims um tíuleytið og þá var ég orðinn verulega svangur enda ekki búinn að borða síðan í hádeginu ef frá eru taldir hælarnir á skónum mínum.  Það dugði mér fram að kvöldmat sem var snæddur um tíuleytið.  Sumir standa í þeirri meiningu að svona ferðir séu bara afslöppun og skemmtun en í sannleika sagt var mikil keyrsla í 12  - 14 tíma á dag og því lítið um hvíld.

Athugasemdir

[Már Elíson, 19.6.2016 kl. 21:50]

Skemmtileg saga - Allar "svona" sögur eru áþekkar, en alltaf kærkomnar. - Það virðist sem öll lönd eigi svona sögur af eyjum, steinum, fjöllum eða einhverju álíka.

Takk fyrir skemmtilega og fræðandi pistla.

[S Kristján Ingimarsson, 20.6.2016 kl. 11:16]

Takk fyrir það Már og takk fyrir innlitið.