Hreindýraveiði

16.9.2008 | 07:51

Ég fékk í fyrsta sinn hreindýraveiðileyfi í vor en ég hef sótt um fjórum sinnum áður og ekki haft heppnina með mér fyrr en núna. Einhverra hluta vegna vorum við leiðsögumaðurinn frekar rólegir yfir þessu í allt sumar og allt í einu er tímabilið að verða búið og veðrið ekki hagstætt. Á sunnudag var þó haldið til veiða og var ekið inn i Hofsdal, eins langt og hægt var að komast, en þar hafði hópur haldið sig. Þegar inneftir var komið var lélegt skyggni, þungbúið og rigning. Við héldum þó inn dalinn en veðrið og skyggnið versnaði frekar en að batna og engin dýr sáust þannig að ákveðið var að snúa við og halda heim. Vissulega læddist að manni sú tilfinning að maður myndi brenna inni með leyfið eftir að hafa greitt tugi þúsunda fyrir það enda aðeins einn dagur eftir af tímabilinu. Það væri nú ljóti klaufaskapurinn að láta það gerast, sérstaklega þar sem svo stutt er á hreindýraslóð héðan frá Djúpavogi.

Í gærmorgun kl 7 var svo haldið af stað aftur en u.þ.b. 40 dýr voru í töluverðri hæð upp af bænum Stórhól. Við fórum þar upp og skriðum svo að þeim, nokkur hundruð metra. Þegar við vorum komnir í færi og vorum að fara að hleypa af, varð hjörðin vör við okkur og fór lengst upp á efstu brúnir, þangað sem ómögulegt var að komast til að ná þeim. Katastroffa, sjitt, fokk. Þau voru þung sporin niður af fjallinu, miklu þyngri en þegar við vorum að paufast upp brattar hlíðarnar. Tilfinningin sú sama og þegar maður hefur tapað fótboltaleik enda var lítið talað á leiðinni niður í bíl og alltaf var það að koma upp í kollinn á manni að aðeins örfáir klukkutímar væru eftir af veiðitímabilinu og þeim færi fækkandi, þetta vara að verða meira kapp við klukkuna en að ná dýri.

Eftir þetta var haldið suður í Hvaldal, engin dýr sáust þar, klukkan tifaði. Svo var farið upp efstu brún á Lónsheiði, engin dýr og klukkan tifar. Farið var upp á Hvaldalsbrúnir og horft niður yfir Hvaldalinn frá Lónsheiðinni, þrátt fyrir að við værum búnir að skoða Hvaldalinn stuttu áður. Og viti menn, 15 - 20 dýr voru í Hvaldalnum í botni sem ekki hafði sést þaðan sem við vorum fyrr um daginn. Nú lyftist brúnin heldur og ekið var aftur suður í Hvaldal og þegar þangað var komið voru um 6 klukkutímar þangið til færi að skyggja. Haldið var inn dalinn og upp hlíðarnar í átt að dýrunum, síðasta spölinn þurftum við að skríða á maganum til þess að sjást ekki. Ekki var hægt að komast nær þeim en 200 metra þannig ekki var um annað að ræða en að láta vaða af því færi og það var blanda af létti og sigurtilfinningu sem hríslaðist um mann við að sjá dýrið riða til falls. Ekki var tarfurinn nú mjög stór sem dreginn var niður mosaþemburnar en hann náðist og það er fyrir öllu.

Flokkur: Bloggar | Facebook