Flogið til að fá seiði

Vinnunni minni vill nú stundum fylgja eitthvað flandur en í gær þurfti ég að skreppa í bæinn til að vera viðstaddur afhendingu seiða sem eiga að koma til okkar í vikunni.  Þar sem ekki er ráðlegt að fara í flug eftir köfun var maður með smá fiðring í maganum vegna þess að það þurfti að ljúka tveimur köfunum áður en af stað væri haldið og það tókst en ég kom úr undirdjúpunum um hálf fimm og átti flug klukkan sjö.  Maður gat þó huggað sig við að það var lagleg flugfreyja sem sá um farþegana þannig að ef maður hefði liðið út af hefði maður væntanlega fengið munn við munn aðferðina frá henni.  Sem betur fer var ekki flugþjónn, það hefði nú verið ónotalegt að vakna við ókunnugan karlmann að slefa upp í mann ef eitthvað hefði komið fyrir mann, allavega hefði maður ekki verið að gera sér upp neina veiki ef svo hefði háttað til.  Þetta slapp nú samt allt vel, það sem helst vakti þó ótta hjá mér að flugstjórinn var kona en eins og allir vita þá er nú kannski stundum vafasamt að láta þær aka bifreið, hvað þá að stjórna farþegaflugvél.  Eftir öll þessi ævintýri er ég nú samt kominn heim heilu og höldnu og seiðin á leiðinni en vonandi skila þau sér í Berufjörðinn snemma á fimmtudag.