Myndasaga: Kökur, egg og gróðurhús

Á meðan Íris fór á bókasafnið í dag til þess að undirbúa sig fyrir próf fórum við krakkarnir í leiðangur. Fyrsta stopp var við hús í útjaðri Kirkjuvogs en við afleggjarann upp að húsinu var snyrtilegur trékassi með skilti sem á stóð “heimabakaðar kökur til sölu” og þegar kassinn var opnaður blöstu við plastpokar með ýmis konar bakkelsi sem stóð og stæðileg Orkneysk húsmóðir hefur væntanlega bakað og gengið snyrtilega frá. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lítill plastkassi leyndist á meðal kökupokanna og þar setti ég þrjú pund en hver poki kostaði eitt pund eða 184 krónur.  Mér finnst alveg frábært að geta keypt heimabakaðar kökur, en væntanlega myndi Heilbrigðiseftirlit Íslands stöðva svona enda allt of mikil áhætta sem fylgir því að borða heimabakaðar kökur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Næst lá leiðin út í sveit og við einn bónda bæinn gerðum við stuttan stans af því að þar var annar kassi en í þetta skiptið var um egg að ræða.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og þetta voru engin venjuleg egg, heldur egg úr hamingjusömum hænum sem spígspora frjálsar um Orkneyskar grundir.  Það má nú reyndar alveg setja spurningamerki við það hvort á að kalla það frelsi.  Bakki með sex eggjum kostar 221 kr. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég kaupi mín egg yfirleitt í Tesco af því að þau eru mun ódýrari en bakki með 15 eggjum úr þunglyndum hænum kostar 230 krónur.  Hvað sem því líður er það eins og með kökurnar alveg frábært að eiga kost á því að geta keypt eggin sín beint frá býli.

Á heimleiðinni keyrðum við fram á óvenjulegt gróðurhús sem stóð við enn einn bóndabæinn en það sem var svona óvenjulegt við það var að það var að mestu leyti byggt úr plastflöskum undan gosdrykkjum. Þetta finnst mér stórsniðug leið til þess að endurvinna plast og jafnvel má nota timburafganga í þetta líka og að sjálfsögðu rækta sitt eigið grænmeti, blóm eða hvað það nú er sem hver og einn hefur áhuga á.  Byggingarleiðbeiningar má finna hér.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Að þessu loknu var haldið heim en þó mundi ég eftir konudeginum og kom við í Tesco til þess að kaupa blómvönd og kotasælu. “Ja hérna” sagði afgreiðslustúlkan (eða ég held að það hafi verið kvenmaður), “einhver verður ánægð í kvöld” og svo brosti hún þannig að skein í gulbrúanr tennur.  Enginn hafði sagt mér að kotasæla gerði konur ánægðar en maður er alltaf að læra.

Afrakstur ferðarinnar: