Knattspyrnuliðið Þórfinnur

Ég hef það á tilfinningunni að rugby sé vinsælla en fótbolti meðal þeirra sem komnir eru til vits og ára en ég held líka að þeir sem eru ekki komnir til vits séu hrifnari af fótbolta.  Og það á reyndar líka við um þá sem eru ekki komnir til ára af því að hér eru ansi oft einhverjir fótboltakappleikir meðal ungviðisins.  Hér eru líka þó nokkur fótboltalið, stærstu klúbbarnir eru Straumnes og lið hér í Kirkvall sem heitir því skemmtilega og mjög svo íþróttafélagslega nafni Þórfinnur.  Orkneyingar eru ekki með í skoskri deildarkeppni en hér keppa Orkneysku liðin innbyrðis í bikarkeppni Orkneyja.  Orkneyingar senda reyndar líka sameiginlegt lið í einhverskonar Norðurhálandautandeildarbikarkeppni en hafa ekki riðið feitu hrossi frá þeirri keppni og því engar frægðarsögur að segja frá því.

Ég fór í fyrsta sinn á fótboltaleik hér á Orkneyjum í kvöld og það var einmitt leikur á milli Þórfinns og unglingaliðs Aberdeen.  Þórfinnur var hroðalega lélegt og skíttapaði fyrir Aberdeen strákunum en þar var hávaxinn leikmaður af Afrískum uppruna, Joseph Nuttall að nafni (leggið nafnið á minnið), allt í öllu.  Hver veit nema að hann sé framtíðarlandsliðsmaður.  Ég nennti ekki að horfa á allan leikinn, hann var ekki mikið fyrir augað en staðan var 4-0 fyrir Aberdeen þegar ég yfirgaf völlinn og fyrrnefndur Joseph búinn að skora þrennu.  Fjöldi fólks mætti og klöppuðu kurteislega þegar Aberdeen skoraði en annars höfðu þeir frekar hægt um sig enda eru Orkneyingar óhemju hlédrægir, svo hlédrægir að þeir eru næstum því ósýnilegir.  Þó heyrði ég einhvern kalla “fucking Kant”.  Ekki veit ég af hverju Þýski heimspekingurinn Immanúel Kant var fólki ofarlega í huga þegar það var að fylgjast með knattspyrnuleik en eflaust á það sér sínar skýringar.