Köfun við Eiðey

Það er búið að standa til frá því að ég kom til Orkneyja að skjótast í köfunartúr en Orkneyjar eru afar áhugaverður köfunarstaður fyrir kafara.  Í Scapa flóanum er fjöldinn allur af skipsflökum frá því úr heimsstyrjöldunum en lífríkið í sjónum gerir Orkneyjar að aðdráttarafli fyrir kafara.  Hér um slóðir er  með mikið kafað eftir hörpuskel hér og þó nokkrir hafa atvinnu af því að kafa og tína hörpuskel.   Það var svo ákveðið í síðustu viku að skjótast upp til Eiðeyjar, heimsækja Phil og Suzy og kafa eftir hörpuskel og skoða lífið í sjónum.

Lagardagurinn var því tekinn snemma en ferjan lagði úr höfn í Kirkjuvogi klukkan sjö.  Áður en lagðist að bryggju á Eiðey fór hún fyrst til Strjónseyjar og síðan Sandeyjar þannig að ferjuferðalagið tók þrjár klukkustundir og komið var til Eiðeyjar klukkan tíu. 

Við gerðum okkur klár og ungt par sem hafði aðgang að bát skutlaði okkur út á fyrirfram ákveðinn köfunarstað.  Ég var ekki búinn að kafa í tæp tvö ár og það var því kominn töluverður spenningur.  Þegar á botninn var komið var hvítur sandur og ýmiskonar líf, fiskar, ýmiskonar skeldýr og sniglar, krossfiskar, ígulker og að sjálfsögðu hörpudiskur sem við tíndum í poka.  Þessi Orkneyski hörpudiskur er ekki alveg eins og sá íslenski, önnur skelin er flöt en hin er kúpt og bárurnar á skelinni eru mun stærri auk þess sem fiskvöðvinn sjálfur er mun stærri.  Ekki veit ég hvert hans rétta nafn er en við köllum hann bara hörpudisk til einföldunar.  Gaman væri samt ef einhver gæti komið með hans rétta nafn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Að lokinni köfun var aflinn tekinn og hreinsaður og grillaður.  Þegar grillað er á Orkneyjum þarf að stilla grillinu upp þannig að lokið veiti skjól fyrir rokinu, síðan þarf fólk að safnast saman í kring um grillið og veita skjól þannig að hægt sé að kveikja upp.  Síðan þarf að taka til fótanna til þess að komast í skjól fyrir rigningarskúrinni sem gengur yfir.  Á milli rigningarskúra er svo grillað en best er að standa til hliðar við grillið annars verður maður svartur í framan af öskunni sem fýkur af grillinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hörpudiskurinn bragðaðist dásamlega og Phil gerði sitt besta til þess að halda aftur af Suzy sem tíndi hörpudiskinn af grillinu upp í sig en hún er svokallaður hörpudiskssjúklingur.  Eftir notalegt spjall og át var kominn tími til þess að fara niður á bryggju til þess að taka ferjuna aftur heim.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þó nokkrir bílar komu keyrandi niður að höfninni þegar ferjan lagði að en enginn þeirra fór um borð.  Ástæðan er sú að helsta dægradvöl fólks á Eiðey er að sjá ferjuna koma og fara og þið getið rétt ímyndað ykkur hvernig restin af frítímanum er ef þetta er það skemmtilegasta sem fólkið gerir. Þetta kallast svo sannarlega að lifa drauminn.  Sjálfsagt verður smátt og smátt spennandi að sjá hverjir eru að koma og fara eftir að maður er búinn að búa á þessari eyju þar sem búa rúmlega eitthundrað manns og fátt annað gerist en að ferjan kemur og fer.  Ég trúi ekki öðru en að fólkið sem kemur til að horfa á ferjuni hafi oft hugsað um að fara með ferjunni og koma aldrei aftur.

Ég kom mér fyrir á einum af hinum óþægilegu bekkjum í ferjunni og fljótlega urðu augnlokin óhemju þung, þannig að það var ekki í mannlegu valdi að halda augunum opnum auk þess sem hálsvöðvarnir breyttust í gúmmí þannig að ég missti alla stjórn á höfðinu og það hakan datt hvað eftir annað ofan í bringuna.  Ég hallaði mér því á bakpokann og þegar ég vaknaði leit ég í kring um mig og vonaði að fólkið sem starði á mig hefði ekki séð slefuna renna niður munnvikin á peysuna sem ég þurrkaði með handarbakinu.  Skömmu síðar var lagst að bryggju í Kirkjuvogi og búið er að plana aðra köfun eftir sumarfrí.

Athugasemdir

[jens Kristján klein (IP-tala skráð) 2.8.2016 kl. 21:41]

Hrikalega öfunda ég þig núna,  Væri sko alveg til í að fara þarna aftur að kafa eftir skelfisk. Voruð þið í London Bay? Skilaðu kveðju til Ray Findlay frá mér.