HM 22 júní.

Nú eru nákvæmlega 24 ár síðan Diego Maradona skoraði tvö frægustu mörk sem skoruð hafa verið í sögu HM í leik gegn Englendingum, annað með því að leika á nánast allt enska liðið og hitt með aðstoð handar guðs.  Það er ánægjulegt að sjá að ástríðan fyrir fótbolta er greinilega enn til staðar hjá kallinum og gaman að fylgjast með honum á hliðarlínunni þegar Argentínumenn eru að spila og þegar Martin Palermo skoraði seinna mark Argentínumanna fagnaði Maradona af sama ákafa og hann gerði á Azteca leikvanginum 1986.  Áður en HM hófst sögðu sumir að Argentínu gæti gengið ágætlega þrátt fyrir að Maradona væri við stjórn, ekki vegna þess að hann væri við stjórn.  Þeir hinir sömu líta nú jafn vandræðalega út og ensku leikmennirnir sem Maradona sólaði fyrir 24 árum. 

Ég veit ekki hvort ég á að ræða eitthvað frammistöðu Frakka og hvernig þeir duttu út úr HM með sæmd og hversu  mikla virðingu knattspyrnustjórinn þeirra á skilið.  Nei ég nenni því ekki.  Þeir voru ömurlegir.  Hins vegar voru Portúgalir og Chilemenn góðir í fyrradag.  Portúgal sem burstaði Norður Kóreu 7 - 0 og svo hið unga og villta lið Chile sem vann Sviss 1 - 0 .

Nú er bara að bíða og sjá hvernig Englendingum og Þjóðverjum gengur.  Ég vona að Þjóðverjar komist áfram og sennilega komast nú Englendingarnir áfram þó að ég myndi ekki syrgja það verulega að þeir dyttu út.

Fullt hús hjá Argentínumönnum en Grikkir úr leik

Band of horses

Nýjasta plata hljómsveitarinnar Band of Horses, Infinite arms, verður án efa á listum yfir bestu plötur ársins 2010.

Band of horses var stofnuð í hinni miklu rokkborg Seattle árið 2004 af manni að nafni Ben Bridwell.  Áður hafði sveitin gefið út tvær plötur, Everything all the time árið 2006 og Cease to begin 2007.  Frægasta lag þeirra fram til þessa er vafalaust the Funeral sem notað hefur verið í mörgum sjónvarpsþáttum.  Sjálfir líta þeir út eins og Bítlarnir þegar þeir voru sem fúlskeggjaðastir.

Það er sjálfsagt óþolandi fyrir hljómsveitir að vera líkt við einhverjar aðrar, en það verður ekki hjá því komist við hlustun á Band of Horses að hugsa sem svo að Band of Horses sé Beach boys ársins 2010 en það sem er helst sameiginlegt með þeim, er að um er að ræða rokkhljómsveitir þar sem mikið er lagt upp úr hinum einstöku röddunum sem eru svo einkennandi fyrir bæði böndin.  Hún hefur líka ákveðinn samhljóm með Fleet foxes, sem mér finnst reyndar heldur síðri, þar er meira væl og minna rokk, en sveitirnar eiga raddanirnar sameiginlegar auk tengingar við þjóðlagatónlist. Tónlistin á reyndar tengingu yfir í ýmsar tónlistarstefnur, gítarrokk, þjóðlög, kántrí, soft rock og sjálfsagt eitthvað fleira. 

Annars verður hver og einn bara að hlusta og dæma, hér er tóndæmi:

Það er skömm að því að blogga núna.

Alveg hefur einstök veðurblíða baðað okkur síðustu dagana.  Sólskin, logn og hiti, það verður varla betra, nema kannski að það verði eins og 22. júní 1939 þegar mestur hiti sem mælst hefur á landinu mældist á Teigarhorni 30,5°C.  Eiginlega langar mann mest til að vera úti allan sólarhringinn og þegar manni verður það á að hanga inni í smá tíma verður maður eirðarlaus og ómögulegur.  Og auðvitað er skömm að því að vera inni að blogga núna.  Nú er líka tíminn til þess að vera úti þegar veðrið og birtan er svona, ekkert jafnast á við miðnæturgöngutúr innan um Hófsóleyjar og Túnvingul, og svo eru náttúrulega sumarsólstöður á morgun, 21. júní klukkan 11:28. Þá fer maður væntanlega og veltir sér upp úr dögginni. 

Við þessar aðstæður er líka ekki hægt annað en að smella af nokkrum myndum og ég sá að Sveitarfélagið stendur fyrir ljósmyndasamkeppni en til þess að taka þátt þarf að taka mynd í sveitarfélaginu einhvern tímann á árinu og senda inn á stafrænu formi.  Eflaust kemur auglýsing um þetta fljótlega hér.

Hér í bæ var opnuð ný og glæsileg verslun, Bakkabúð, og ég er viss um að hún á eftir að slá í gegn í sumar, bæði meðal ferðafólks og einnig meðal heimafólks.  Sjónersöguríkari. Ég er farinn út.

HM 19. júní

Dagurinn í gær var nokkuð merkilegur á HM.  Holland varð fyrsta liðið til að tryggja sig áfram í keppninni og Kamerún var fyrsta liðið til að tryggja sér farseðil heim eftir riðlakeppnina.  Já og svo tryggði Nicholas Anelka sér farseðil heim með því að gagnrýna franska þjálfarann.  Hann lét víst Raymond Domenech heyra það í hálfleik með orðbragði sem frú Anelka ætlaðist örugglega ekki til að hann Nicholas litli myndi nota.  En þrátt fyrir allt þá sagði hann víst bara það sem öll franska þjóðin var að hugsa. 

Enn ein markvarðamistökin litu dagsins ljós í gær þegar japanski markvörðurinn náði ekki að verja skot frá hinum Hollenska Sneijder.  Sumir kenna boltanum um en af myndum að dæma verður ekki annað séð en að flest allir meðamarkmenn hefðu varið þetta (Rob Green telst ekki með í þeim hópi).  Ganverski markmaðurinn Kingson gerði líka mistök þegar hann missti auðveldan bolta sem leiddi til marks hjá Ástralíu, en það var Ástralía sem heillaði mig mest í gær með baráttu, einum færri og náðu jafntefli gegn Ganverjum og hefðu kannski átt skilið að sigra.  Í kvöld fáum við svo að sjá stórleik, þar sem Brasilía og Fílabeinsströndin keppa en ég hef hvorugt liðið séð enn sem komið er.

Það sem af er hafa Englendingar valdið mestum vonbrigðum með slakri spilamennsku.  Takið eftir, það stóð valdið vonbrigðum, en íþróttaþulirnir hafa trekk í trekk sagt ollið vonbrigðum og það fer voðalega í taugarnar á mér, það eina sem fer í taugarnar á mér í þessari Heimsmeistarakeppni.  Annars hafa Þorsteinn joð og félagar hjá RUV staðið sig frábærlega og eiga hrós skilið.

Veislan byrjuð

Þá er veislan hafin.  HM veislan.  Eftir fyrstu tvo dagana er ýmislegt athyglisvert sem borið hefur fyrir augu.

Fyrst ber að nefna fyrsta leikinn.  Það er ekki laust við að það hafi hríslast sæluhrollur frá hálsi, niður hryggsúluna og alla leið niður í tær þegar upphafsspyrnan var tekin og íþróttaþulurinn tilkynnti að nú væri Heimsmeistarakeppnin byrjuð.  Það er hefð fyrir því að heimamenn spili opnunarleikinn en það var greinilegt á heimamönnum í Suður-Afríku að þeir voru mjög taugaóstyrkir, en á einhvern óskiljanlegan hátt tókst þeim að komast í gegnum fyrri hálfleikinn án þess að fá á sig mark, sóttu svo í sig veðrið í seinni hálfleik og þegar flautað var til leiksloka var staðan 1- 1 en þeir voru að spila gegn Mexíkó.

Annað sem þótt hefur athyglisvert er að Frakkar skuli ekki hafa spilað betur.  Þeir eru með barmafullt lið af stórstjörnum en einhvern veginn tekst stjóranum þeirra að láta liðið spila illa.

Spilamennska Englendinga olli líka vonbrigðum en þeim tókst ekki að sigra Bandaríkjamenn sem eru töluvert lægra skrifaðir en England, sem margir hafa spáð góðu gengi.  Markvörðurinn Robert Green virtist vera með græna fingur í leiknum, allavega gerði hann sig sekan um byrjandamistök sem voru Englendingum dýrkeypt.

Það var líka ánægjulegt að sjá einn besta knattspyrnumann sögunnar, sjálfan Diego Armando Maradona, snúa aftur á HM, nú sem þjálfara hjá Argentínu og það verður fróðlegt að sjá hversu langt þeir komast í keppninni.

Og sælan heldur áfram.  Ég hlakka til að sjá hvernig Þjóðverjum gengur en eins og Gary Lineker, fyrrum leikmaður Englendinga sagði er fótbolti afskaplega einföld íþrótt þar sem tvö ellefu manna lið keppa og Þjóðverjar vinna.

Gott sumar

Síðastliðnar tvær vikur hef ég varla kveikt á tölvunni enda búinn að vera netlaus í rúma viku auk þess sem mikið hefur verið að gera í vinnunni.  Þetta hefur verið ágætis tími og svolítið eins og að fara í sumarfrí en nú er netið komið aftur og því stígur maður aftur inn í óravíddir veraldarvefsins úr hinum örugga raunveruleika.  Þó að netið hefði verið til staðar hefði maður nú sennilega hvort eð er lítið notað það þar sem mikið er búið að vera að gera.  Í vinnunni er búið að undirbúa og taka á móti seiðum, taka á móti hinum og þessum fræðingum, undirbúa fiskitalningar.  Utan vinnunnar er líka búið að vera margþætt dagskrá en þar ber hæst árshátíð og björgunarbátakaup.  

Á meðan ég var netlaus var skipaður borgarstjóri í höfuðborginni okkar og það verður gaman að sjá hvernig honum farnast.  Kannski er þetta það besta sem gerst hefur á Íslandi í nokkur ár.  Við erum búin að lenda í efnahagskreppu, aflabresti, farsótt herjaði á okkur, vinstri stjórn, eldgos, Hera í Eurovision og fleiri hremmingar en nú er kannski farið að birta til í tilveru okkar með tilkomu Jóns Gnarr sem borgarstjóra.

Og talandi um skemmtilegheit þá gleður það mig og nokkra tugi milljóna manna að HM skuli vera byrjað.  Það stefnir því í gott sumar.

Dr. Dog

Ég fann á rölti mínu um hin víðfeðmu netlönd, hljómsveit að nafni Dr Dog sem var að senda frá sér allgóðan geisladisk en hann ber nafnið Shame shame.  Ég hef nú þegar gert ráðstafanir til að fá hann sendan frá netverslun sem kennir sig við regnskóga í Suður - Ameríku.  Lögin á þessum diski eru virkilega grípandi og vel samin og útsett og einhvern veginn er það þannig að hlustun á diskinn er verulega ánægjuaukandi.  Ef hægt er að tala um sumartónlist þá gæti þessi diskur fallið í þann flokk.   Ekki skemmir það fyrir að textarnir eru afar áhugaverðir þrátt fyrir að þeir fjalli að mestu um daglegt líf fólks.  Umslagið er athyglisvert en á því er ljósmynd af svo að segja engu, svona eins og það hafi smellst óvart af meðan myndavélinni var beint niður en þó sést á myndinni olnbogi á manni, hluti af öðrum manni, jörð og sílsalisti á bíl.  Bestu lögin eru sennilega Mirror mirror, Where'd all the time og Stranger en hljómsveitin efndi til samkeppni á meðal allra sem skoða heimasíðuna þeirra um gerð myndbands við síðastnefnda lagið.  Fresturinn rann út í dag og því of seint að taka þátt en þetta bráðsniðugt, samt ekki í fyrsta skipti sem hljómsveit gerir þetta, t.d. man ég eftir að Nine Inch Nails efndu til sambærilegrar samkeppni á Youtube.  Þar sem ekki hefur verið skorið úr um sigurmyndbandið fylgir hér tóndæmi með mynd þeirri er prýðir umslag plötunnar.  Ég náttúrlega mæli með að fólk kynni sér þennan disk og þessa hljómsveit.

Við fáum að kjósa

Þá er það orðið ljóst, maður fær að kjósa um næstu helgi, bara ekki í sveitarstjórnarkosningum, heldur í Eurovision.  Íslenska lagið kom verulega á óvart með því að komast áfram, eitthvað sem fáir höfðu reiknað með en kannski hafa hin lögin bara verið enn lakari.  Auðvitað gjóar maður augunum á þetta á hverju ári og það sem ég hafði mest gaman af á þriðjudagskvöldið voru hvítklæddar finnskar dísir sem spiluðu polka á harmonikku og sungu á hinni ástkæru, ylhýru, óskiljanlegu finnsku.  Það hefði nú samt verið gaman að fá að fara líka á kjörstað á laugardag, svo ekki sé nú minnst á kosningapartý.  Kannski eftir fjögur ár.  Annars nenni ég ekki að hugsa um pólitík enda engum manni hollt en stundum er þó hollt og gott og hressandi að kíkja hingað inn. 

Atlantic 21

Hér á austfjörðum er verið að gera mikið átak í sjóbjörgunarmálum á en Björgunarsveitirnar Gerpir á Neskaupstað og Geisli á Fáskrúðsfirði eru að kaupa Atlantic 75 slöngubáta, en bátarnir eru keyptir notaðir af RNLI, systursamtökum Slysavarnafélagsins Landsbjargar í Bretlandi.  Eskfirðingar ætla svo að fá sér Atlantic 21 og við hér á Djúpavogi munum fá Atlantic 21 bátinn sem var á Neskaupstað.  Breiðdælingar munu svo fá gamla slöngubátinn okkar.  Þetta verður til þess að öryggi sjófarenda á Austfjörðum mun aukast til muna en á þessu svæði er mikil bátaumferð auk þess sem svæðið er varasamt.  Við fórum í gær að vinna í bátnum sem við erum að fara að fá þannig að hann verði tilbúinn til notkunar þegar hann kemur, sem verður vonandi innan fárra daga.  Báturinn er útbúinn með tveimur 75 hestafla utanborðsmótorum ásamt þeim siglinga og björgunartækjum sem svona bátur þarf að vera útbúinn með.  Ég nappaði þessari mynd af heimasíðu Björgunarsveitarinnar Gerpis en hún var tekin í gær þegar verið var að vinna í bátunum:

Svo er hér eitt myndband af svona bát.

Villta vestrið

Ég fór í ferðalag.  Vestur á firði. Tilgangurinn var að skoða þorskseiði og skipuleggja eldismál.  Frá Egilsstöðum flaug ég í blíðviðri, og á leiðinni var boðið upp á útsýnisflug fram hjá gosmekkinum sem sást afar vel.  Því næst var keyrt vestur um Borgarfjörð, leið sem er afar falleg, sérstaklega í jafn góðu veðri og var þennan dag, um Búðardal þar sem búsældarlegt er, mikið af sel við ströndina þannig að minnti helst á stóra kindahjörð í haustsmölun.  Þaðan lá leiðin yfir á Hólmavík þangað sem ég hafði aldrei komið áður.  Á Nauteyri í botni Ísafjarðardjúps var stoppað til þess að skoða seiði sem eru væntanleg til Djúpavogs í júní, þaðan var svo keyrt yfir á Súðavík en á leiðinni þangað fékk maður að sjá ósvikna Vestfirði.  Drangajökull skartaði sínu fegursta þar sem hann steyptist niður í Kaldalón þann stað er Sigvaldi tónskáld kenndi sig við.   Ekki var laust við að Ísland ögrum skorið hljómaði í höfðinu á manni  það sem eftir var ferðarinnar, enda er Ísland ögrum skorið á þessum slóðum.  Fátt er sennilega Vestfirskara en að sjá haförn sitja í flæðarmálinu í Ísafirði, innst í Ísafjarðardjúpi og máf sveimandi fyrir ofan hann, greinilega eitthvað ósáttan við örninn og tilveruna.  Í Skötufirði voru Hnúfubakar að bylta sér og blésu og púuðu.  Náttúran skartaði sem sagt sínu fegursta. Svo fór ekki fram hjá manni bílasafnið eða bílakirkjugarðurinn á Garðsstöðum.   Þegar til Súðavíkur var komið var farið í siglingu út að kvíum og eldi Gunnvarar skoðað, að því loknu var haldið inn á Ísafjörð, keyptur Vestfirskur harðfiskur og svo fundað fram á kvöld.  Um nóttina var gist á Gamla gistiheimilinu sem er um 100 ára gamalt hús sem áður var elliheimili og þar áður sjúkrahús.  Ég er ekki frá því að það hafi bara verið notalegt að vera veikur á sjúkrahúsinu þarna í denn.  Í dag var svo sama leið ekin til baka og í Reykjavík var skriðið upp í blikkrör með vængjum sem ég þeyttist með á rúmlega 400 km hraða upp í sex kílómetra hæð og lenti á Egilsstöðum.   Skemmtileg  ferð var þetta en það er líka gott að koma heim.