Ups and downs

Það má kannski segja að þetta árið hafi árstíðirnar fjórar verið þrjár, vor og vetur.  Nú er skyndilega skollin á hálfgerð vetrartíð, með veður köld og stríð og nú keppast bændur við að ná fé af fjalli og leiða til slátrunar. 

Það var ánægjulegt að njóta íslenska fjallaloftsins í gær en dagurinn var ekki hefðbundinn vinnudagur, heldur var haldið til fjalla í smölun.  Svæðið sem verið var að smala var Sauðdalur, Hvítárdalur og hlíðarnar inn með Hvítárvík, Eyvindarnesi og Kerlingarskeiði.  Það er búið að standa lengi til að fara upp í þessa dali en aldrei hefur orðið af því þar sem þeir eru nú ekki í alfaraleið.  Eflaust hefði einhvern tímann verið byggð á Hvítárdal ef aðgengi að honum hefði verið betra en þar er töluvert undirlendi.  Sauðdalurinn er töluvert minni, umvafinn hrikalegum þverhníptum hamraveggjum.  Báðir dalirnir eru samt nokkuð fallegir og útsýnið magnað en það kom mér á óvart hvað var auðvelt að brölta þarna upp en ég var búinn að ímynda mér það mun erfiðara. Með því að fara þetta tiltölulega rólega er maður rúma hálftíma þarna upp.  Smölunin tók u.þ.b. átta tíma og það var gott að hvíla lúin bein að henni lokinni. 

Séð inn Hvítárdal:

Inní Sauðdal:

Frá Sauðdal:

Vinnudagurinn í dag var meira hefðbundinn en við drifum af fóðrunina og svo tók ég eina köfun en þar sem að veðurspáin var frekar slæm náðum við að klára allt fyrir kl tvö.  Það er því hægt að segja að maður hafi verið hátt upp í gær en langt niðri í dag.  Ég reikna svo með að verða aftur hátt uppi um helgina.

Þar sem veðrið stjórnar ýmsum þáttum í lífi manns er afskaplega gott að geta skyggnst inn í framtíðina og sú vefsíða sem ég nota hvað mest til þess er norsk og veffangið er  http://www.yr.no/ .  Þar slær maður inn staðarheiti og fær veðurspá fyrir þann stað og stund sem maður óskar. 

Slý og Fjölskyldusteinninn:

Já en...

Jóhanna Sigurðardóttir í fyrirspurnatíma á Alþingi 9. febrúar 2009 um hvort ríkisstjórnin hygist hækka skatta:

"...En að halda því fram að nú eigi að hækka skatta, kannski á næstu mánuðum eða svo, er fjarstæða. Það er fjarstæða að halda því fram.

Vel má vera að í áætlununum sem við þurfum að gera til næstu fjögurra ára þurfi kannski að fara bæði í niðurskurð og skattahækkanir."

Síðan þá hafa skattar á laun hækkað, skattar á nauðsynjavöru eins og eldsneyti hafa hækkað, með tilheyrandi hækkun vísitölu og þar með lána, og svo framvegis.

 "Það verður að standa vörð um velferðarkerfið" er farið að hljóma falskt í mín eyru.

Niðurskurður er óhjákvæmilegur

Aftur af stað

Ég held að ég sé að komast í blogggír en það er búið að vera töluvert tölvuáhugaleysi hjá mér upp á síðkastið og ekki annað að gera en að biðjast fyrirgefningar, stinga tölvunni í samband, liðka fingurna og bretta upp ermarnar.  Svo er það nú þannig að stundum finnst manni að þetta daglega stúss, hugrenningar og þjóðfélagsumræða sé ekki svo merkilegt að það taki því að segja frá því  en sennilega er nú sumt af því stórmerkilegt ef ekki hæsta máta undarlegt.  Ekki dregur það nú úr bloggáhuga hjá mér að á þessu moggabloggi er fólk að hætta af því að Davíð Oddson er orðinn ritstjóri moggans.  Það finnst mér afskaplega skondið en ætli honum og öðrum sem stjórna þar á bæ sé ekki nákvæmlega sama þó hinir og þessir blogbesservissar hætti.  Nú er Davíð kannski kominn þangað sem hann á heima, í fjölmiðlana, en þar komst hann nú fyrst til metorða á sínum tíma.  Ef ég hef skilið Ögmund heilbrigðisráðherra rétt, þá hætti hann sem heilbrigðisráðherra út af Icesave en hann ætlar að halda áfram sem þingmaður, hvað kemur Icesave heilbrigðisráðuneytinu við? Getur einhver sagt mér það?  Það virðist ríkja mikil upplausn á þessu svokallaða stjórnarheimili.

Í vinnunni hjá okkur þessa vikuna hefur verið í ýmsu að snúast.  Á mánudag sat ég mest á skrifstofu og skrifaði bréf til Umhverfisstofnunar á meðan aðrir voru í því að skipta um heddpakkningu á vélinni í Sigurrós.  Þriðjudagurinn var ögn líflegri en þá fórum við inn í fjörð að fóðra og taka prufur af fiskinum í einmuna blíðu. 

 

Alltaf er nú eitthvað sem fyrir augu ber en þennan dag var allt morandi í seiðum í sjónum og voru ýmsar getgátur upp um hvaða seiði þetta væru, langa, áll, keila og sandsíli heyrðust nefnd en ekki hefur verið skorið úr því ennþá, kannski þekkir einhver þetta á þessari mynd, og já þetta eru ekki sæðisfrumur, þær eru töluvert minni.  

 

Þegar líða fór á daginn færðist svo mikið mistursský yfir fjörðinn en það er nokkuð alengt í vestan átt. 

 

Eftir vinnu var svo horft á Fiorentina - Liverpool og hafði ég töluverða ánægju af því.  Í kvöld horfði ég svo á eitthvað lið frá Kýpur spila við mína menn og hafði ánægju af úrslitunum en ekki beint af spilamennskunni.  Þessi rokdagur fór annars að hluta til í að vigta og meta eldisþorsk og að hluta til í skrifstofuvinnu þar sem framtíð þorskeldis á Íslandi var aðallega til umræðu.  Annars kom vigtunin vel út fiskurinn er vel haldinn og hefur greinilega verið vel hugsað um hann í sumar.

 

Erfðabreytingar bjarga hundruðum milljóna mannslífa

Þann 12. september lést vísindamaðurinn og nóbelsverðlaunahafinn Norman Borlaug, kominn hátt á tíræðisaldur. Því hefur verið haldið fram að með uppgötvunum sínum hafi hann bjargað um 245milljónum manna frá hungurdauða, en hann er nefndur faðir „grænu byltingarinnar".  Borlaug stundaði rannsóknir á erfðum plantna og með genabreytingum tókst honum að þróa hveititegund sem gaf af sér mikið af hveiti og stóð af sér hina ýmsu sjúkdóma en þetta var til þess að hveitiframleiðsla í Pakistan og á Indlandi tvöfaldaðist á árunum 1965 - 1970 og þar með jókst fæðuöryggi þessara þjóða til muna.  Borlaug fékk Friðarverðlaun Nóbels árið 1970 fyrir að auka fæðuframboð í heiminum.  Fyrir um níu árum tók tímaritið Reason viðtal við Borlaug þar sem hann var spurður um lífrænan landbúnað:

Reason spyr Borlaug meðal margs annars um lífrænan landbúnað og þá fullyrðingu margra að hann sé betri fyrir heilsu fólks og umhverfið. Og Borlaug svarar: „Þetta er fráleitt. Þótt við nýttum allan lífrænan úrgang, húsdýraáburð, lífrænt sorp frá manninum og rotnandi plöntuleifar, til að bæta jarðveg væri ekki mögulegt að fæða meira en 4 milljarða manna. Auk þess myndi lífrænn landbúnaður kalla á aukið landrými og við yrðum að ryðja margar milljónir ekra af skógi til þess. Við notum um það bil 80 milljónir tonna af köfnunarefnisáburði á ári. Ef við ætlum að framleiða þetta magn með lífrænum hætti þurfum við 5 til 6 milljarða nautgripa til að fá nægan húsdýraáburð. Hvað ætli við þyrftum eiginlega að fórna miklu landi til að fæða allar þessar skepnur? Þetta stenst auðvitað ekki."

Og Borlaug bætir við: „Ef fólk vill endilega trúa því að lífrænt ræktaðar afurðir séu bætiefnaríkari getur það gert það mín vegna. Það eru hins vegar engar rannsóknir sem styðja þá fullyrðingu að lífrænar afurðir séu hollari. Planta gerir engan greinarmun á því hvort nítrat jón kemur úr tilbúnum áburði eða lífrænum úrgangi. Ef einhverjir neytendur trúa því að það sé betra fyrir heilsuna að kaupa lífrænar afurðir bið ég þeim Guðs blessunar. Þeir mega kaupa þær og borga meira, þeir hafa fullt frelsi til þess. En látið það vera að segja öðrum að við eigum möguleika á því að fæða mannkynið án tilbúins áburðar. Að öðrum kosti fer gamanið að kárna."

Wilco, Eels o.fl.

Það er margt gott að finna í tónlistarflórunni.  Ég get ekki stillt mig um að benda á nokkur bönd sem ég hef verið að uppgötva síðustu vikurnar en það eru allt bönd sem ég hafði lítið hlustað á áður en allar þessar plötur eru góðar í heild sinni, ekki bara eitt og eitt lag.   Fyrst ber að nefna hljómsveitina Wilco sem voru að gefa út meistaraverk sem nefnist Wilco(the Album) en sterkustu lögin á henni eru You and I, I'll fight, Bull black nova og Wilco(the song).

Næst í röðinni er hljómsveitin Eels sem var að gefa út diskinn Hombre lobo: 12 songs of desire.  Sá sem er aðal kallinn í þessari hljómsveit kallar sig E og hann er afar áhugaverður gaur.  Bestu lögin eru kannski Prizefighter, That look you give that guy, beginners luck og ordinary man.

Svo er það Reigning sounds, ég fann ekkert af nýju plötunni þeirra, Love and curses, á You tube þannig að þið verðið sjálf að tékka á löum eins og Is it true, Banker and a liar, Only want you more og Call me. Það er sem sagt margt gott að fæðast og ég á enn eftir að tékka á Muse, Arctic Monkeys, Dead weather og Green Day.

Stoppað í götin

Í dag var haldið í fjörðinn í dásamlegu veðri, sólskin, logn og sléttur fjörður.  Eitt af verkefnum dagsins var að kafa í kvína með seiðunum sem komu fyrir þremur vikum.  Þannig hefur nú háttað til með þau þorskseiði sem hafa komið á þessu ári að þau eru haldin  þeirri áráttu að naga göt á nótina sem þau eru geymd í fyrstu vikurnar eftir að þau koma og þangað til þau eru farin að taka fóðrið almennilega.  Yfirleitt er um einn legg á möskva að ræða en í þessum nótum er þéttur riðill og þau þyrftu að naga í sundur 4 - 5 samliggjandi leggi til þess að sleppa út, og því er mikilvægt að fylgjast sérstaklega vel með þessu fyrst eftir að seiðin koma.  Reikna má með að nú fari að draga úr þessu þar sem fóðurtaka er farin að aukast. 

Félagi minn, hinn kafarinn, tók með sér tvær nálar með garni og ég eina en á meðan hann byrjaði að sauma þurfti ég að kanna ástandið á dauðfiskaháfnum.  Síðan saumum við og saumum þar til ég er búinn að klára garnið af minni nál og hann af annarri sinni.  Ég fer upp og fæ tvær nýjar nálar með garni svo að við getum haldið áfram.  Ég klára mína og fer til félagans og sé að hann er enn að sauma en heldur var farið að ganga á loftbirgðirnar og við þurftum að fara að huga að því að koma okkur upp.

Á meðan hann var að klára fór ég hring um kvína til að leita að fleiri stöðum til að gera við en fann ekkert og ákvað því aðfara til félagans og láta hann vita að ég væri að fara upp enda farið að ganga all mikið á loftið og þá væntanlega hjá honum líka.  Svo kem ég að staðnum sem hann var að gera við á en þá er nálin hangandi þar með garninu á en enginn kafari.  Þar sem við vorum loftlitlir ályktaði ég sem svo að hann hefði ákveðið að skilja þetta svona eftir til þess að finna þetta aftur á meðan hann færi upp að skipta um kút.  Ég átti 30 bör eftir á mínum og ákvað að klára að rumpa þetta saman í einum grænum og koma mér svo upp.  Á meðan ég var að sauma gekk ískyggilega hratt á loftið, 20 bör, 10 bör, ég náði að klára að sauma og þurfti að koma mér upp. 

Það hefur verið regla að fara rólega upp og taka 2 - 3  mínútna öryggisstopp á 4 - 5 metra dýpi á leiðinni upp eftir köfun í kvíarnar á meðan líkaminn er að jafna sig á þrýstingnum þannig að kafaraveiki geri ekki vart við sig.  Í þetta skipti hafði ég verið að vinna á 6 metra dýpi og loftbirgðirnar komnar niður í 5 bör.  Því var ekki tími fyrir öryggisstopp í þetta skipti heldur varð ég að fara upp eins hægt og ég gat til þess að minnka hættuna á köfunarveiki en á sama tíma eins hratt eins og ég gat til þess að verða ekki loftlaus á leiðinni.  Á sama andartaki og kraninn byrjaði að hífa mig um borð, fyllti ég lungun af síðasta loftskammtinum sem var á kútunum þannig að það mátti ekki tæpara standa.  Á sama augnabliki sá ég mér til mikillar skelfingar að hinn kafarinn var ekki kominn um borð í bátinn og þegar ég leit yfir kvína sá ég hann hvergi.  Fokk í helvíti.  Var nálin hangandi í kvínni af því að hann lenti í einhverjum vandræðum? Var hann liggjandi á botninum í kvínni loftlaus? Þetta gat ekki verið að gerast.  Fokk í helvíti.  Mín fyrsta hugsun var að komast sem fyrst um borð, skipta um kút og svo niður aftur til að athuga málið.   Það tekur svona 15 sekúndur að hífa mann upp úr kvínni um borð í vinnubátinn.  Þessar 15 sekúndur voru óhemju langar, svona eins og 5 mínútur og sennilega hefur hjartað slegið jafn oft þessar 15 sekúndur eins og það gerir á fimm mínútum.  Þegar um borð var komið, renndi ég augunum yfir kvína áður en ég reif allt draslið af mér til að komast sem fyrst út í aftur.  Þá varð ég rólegur aftur en hinn kafarinn kom svamlandi í rólegheitum í átt að bátnum, hann hafði þá verið með hausinn í kafi þegar ég leit yfir kvína í fyrra skiptið. 

Mikið leið manni nú vel að sjá að allt var í lagi og jafnframt var komin staðfesting á því að hann hafði hugsað það sama og ég með því að skilja nálina eftir hangandi á garninu í kvínni.   Ekki varð heldur vart við köfunarveiki enda var dýpið sem við vorum að vinna á ekki mikið. 

Illfygli

Skarfur nefnist fugl einn sem er einstaklega illa innrættur og gjarnan gerir hann okkur fiskeldismönnum lífið leitt.   Illfygli þetta gerir sér það að leik að finna leið í gegnum fuglanet, inn í kvíarnar og kafa niður að fiskunum þar sem hann glefsar í þá eða étur þá.  Sárin sem óhræsið skilur eftir sig leiðir svo til þess að fiskurinn deyr hægum og kvalafullum dauðdaga, skarfinum eflaust til mikillar ánægju.  Þess má geta að fugl þessi er afar klunnalegur á flugi en því fimari sundfugl og getur kafað tugi metra ofan í sjóinn.

Til þess að verjast þessum fjanda eru strengd net yfir kvíarnar til þess að varna því að hann komist í fiskinn.  Möskvastærðin á þessu fuglaneti má ekki vera stærri en 200 mm, þ.e. 10x10 cm og hvergi má vera gat eða slitinn leggur á því.  Reynt hefur verið að setja út fuglanet með 400 mm möskvum (20x20 cm) en það er nógu stórt fyrir fuglskvikindið til þess að komast í gegnum.  Nú erum við búnir að koma þessum fuglanetum fyrir enda er skarfurinn mættur á svæðið, a.m.k. mánuði fyrr en í fyrra en þá kom kann í byrjun október.  

Að skarfurinn skuli vera mættur svona snemma er e.t.v. merki um að mikið verði um hann í vetur en það þarf þó ekki að vera.  Þeir fuglar sem sést hafa í haust eru fyrst og fremst ungfuglar en í fyrra lágu tveir merktir skarfar í valnum og voru þeir báðir merktir sem ungar um vorið í Melasveit, milli Borgarness og Akraness.  Skarfurinn hefur þá einkennilegu áráttu að velja sér varpstöðvar á vesturlandi en hefur vetursetu annarsstaðar, t.d. hér fyrir austan.  Af hverju hann gerir þetta er mér hulin ráðgáta, hann stendur sennilega í þeirri trú að hann sé farfugl og geti farið til útlanda með því að flytja sig frá austurlandi til vesturlands.  

Nú í vikunni hafa tveir skarfar dottið af himnum ofan og lent beint inn í örbylgjuofninn í vinnubátnum okkar og í bæði skiptin voru þeir snæddir um 32 mínútum eftir að þeir létu lífið.  Þeir brögðuðust afskaplega vel báðir tveir.  Þar sem leiðindaskarfurinn er óvinur minn númer eitt vil ég biðja þig þegar þú sérð hann að skjóta hann, rífa úr honum bringurnar, steikja þær á pönnu í hálfa mínútu á hvorri hlið á vel heitir pönnu og skella svo inn í ofn í 15 mín við 200°C, kartöflur, góð brún sósa, salat, sulta og rauðvín og þú ert með dýrindis máltíð. 

Speedcubing

Þegar ég var strákur átti ég töfratening.  Ég reyndi í nokkra mánuði að leysa þrautina að láta hverja af sex hliðum teningsins vera eins á litinn en hafði ekki erindi sem erfiði.  Nýlega prófaði é þetta aftur í nokkrar mínútur en gafst upp.  Hver er galdurinn við þetta?  Enska hugtakið speedcubing þýðir að ná að leysa þessa þraut á sem skemmstum tíma og heimsmetið á Hollendingurinn Erik Akkersdijk sem leysti þetta á 7,08 sekúndum í júlí 2008.   Út frá þessum litla kubbi hefur svo þróast ákveðin menning og til er fullt af vefsíðum sem eru tileinkaðar honum en þar er hægt að finna hin ýmsu met, töfrateningssamkomur, landsmót töfrateningaáhugamanna og fleira.  Dæmi um met sem sett hafa verið í að raða rétt saman töfrateningi eru að gera þetta með fótunum, með bundið fyrir augun, með annarri hendi, eða í kafi með því að halda niðri í sér andanum.

Hérna er myndband, ekki mjög gott reyndar, með heimsmeti Eriks.

Flogið til að fá seiði

Vinnunni minni vill nú stundum fylgja eitthvað flandur en í gær þurfti ég að skreppa í bæinn til að vera viðstaddur afhendingu seiða sem eiga að koma til okkar í vikunni.  Þar sem ekki er ráðlegt að fara í flug eftir köfun var maður með smá fiðring í maganum vegna þess að það þurfti að ljúka tveimur köfunum áður en af stað væri haldið og það tókst en ég kom úr undirdjúpunum um hálf fimm og átti flug klukkan sjö.  Maður gat þó huggað sig við að það var lagleg flugfreyja sem sá um farþegana þannig að ef maður hefði liðið út af hefði maður væntanlega fengið munn við munn aðferðina frá henni.  Sem betur fer var ekki flugþjónn, það hefði nú verið ónotalegt að vakna við ókunnugan karlmann að slefa upp í mann ef eitthvað hefði komið fyrir mann, allavega hefði maður ekki verið að gera sér upp neina veiki ef svo hefði háttað til.  Þetta slapp nú samt allt vel, það sem helst vakti þó ótta hjá mér að flugstjórinn var kona en eins og allir vita þá er nú kannski stundum vafasamt að láta þær aka bifreið, hvað þá að stjórna farþegaflugvél.  Eftir öll þessi ævintýri er ég nú samt kominn heim heilu og höldnu og seiðin á leiðinni en vonandi skila þau sér í Berufjörðinn snemma á fimmtudag. 

Pæjumót

 Um síðustu helgi fór ég með Telmu á Pæjumót á Siglufirði en þar var hún að keppa í fótbolta með 4. flokki Grindavíkur.  Á þessu móti voru um 100 lið og því var töluverður mannfjöldi samankominn þarna eða um 3000 manns og veðrið lék við mótsgesti en bæði var sólskin og hlýtt.  Það er afskaplega skemmtilegt að fara á þessi mót og fylgjast með krökkunum en í fyrra fór ég með Andra á 7. flokks mót a Akranes og svo kíkti ég á nokkra leiki á Reycup í sumar en þar var Ingimar að spila í markinu hjá 4. flokki Grindavíkur.  Stelpunum gekk ágætlega en þær urðu í 5. sæti auk þess sem þær unnu titilinn prúðasta liðið.  Það er reyndar titill sem mér, sem gömlum varnarbolta, finnst ákaflega lítil upphefð í og á erfitt með að skilja, ég hefði sennilega sjálfur verið ánægðari með einhvern titil sem er andstaðan við það, en þetta eru nú fínustu verðlaun fyrir 14 ára stelpur og maður getur samglaðst þeim með það.  Það er ánægjulegt að sjá samheldni krakkanna, stemminguna hjá bæði keppendum og foreldrum og svo náttúrulega taktana sem þau sýna inni á vellinum.   Vonandi nær maður fleiri svona mótum næsta sumar.  Hér er svo smá sýnishorn af mótinu en í myndbandinu eru sýndir valdir kaflar úr leik Grindavíkur og Skallagríms sem var síðasti leikurinn þeirra og vannst 1-0.