Rokk og vísindi

Nú standa yfir tvenns konar hátíðir hér á Orkneyjum, annarsvegar rokkhátíð og hins vegar vísindahátíð.  Rokkhátíðin fór fram á börum og skemmtistöðum hér í Kirkjuvogi og hljómsveitir frá Orkneyjum og Hjaltlandseyjum.  Ég fór að sjá tvö af þessum böndum og þau voru alveg fín en ekkert meira en það.  Kannski hef ég misst af bestu hljómsveitunum.

Vísindahátíðin stendur yfir í viku og ýmislegt forvitnilegt er í boði víða um eyjarnar. Eitt af því var véla og farartækjasýning í miðbæ Kirkjuvogs.   Þar voru stoltir, fornbílaeigendur að sýna fornbíla, stoltir vélhjólaeigendur að sýna vélhjól, stoltir dráttarvélaeigendur að sýna gamlar dráttarvélar og svo voru það ljósavélaeigendurnir sem hlupu sveittir í kringum gamlar ljósavélar, með smurkönnur, vatnsbrúsa og skiptilykla til þess að reyna að koma þeim í gang og halda þeim gangandi.  Fyrir þá sem eru áhugasamir um slíka hluti var vel hægt að gleyma sér í nokkra klukkutíma við skoðun á þessum tækjum og ekki síður sérvitringunum sem væntanlega voru eigendur.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Petter 1,5 Hö 1900 árgerð snúið í gang, eldsneyti Paraffin.

Í gær var líka einn af dagskrárliðum vísindahátíðarinnar fyrirlestur um norðurljós sem ég fór á, en fyrirlesari var Dr Melanie Windridge plasmaeðlisfræðingur.  Ég reiknaði með að Dr Melanie væri kona, komin vel yfir miðjan aldur, með úfið hár og utan við sig, búin að týna gleraugunum og væri í vandræðum með að tengja skjávarpann við fartölvuna.  Ljósin í salnum dofnuðu og inn á sviðið gekk ljóska um þrítugt, í þröngum gallabuxum og bol, alls ekki sú staðalímynd sem maður hefur af eðlisfræðingum, sérstaklega plasmaeðlisfræðingum.  Fyrirlesturinn var mjög áhugaverður þar sem eðli norðurljósa var útskýrt og ég varð margs vísari um hvernig norðurljósin verða til, af hverju þau eru oft græn á litinn og margt fleira. Eiginlega eru norðurljósin orðin uppáhalds náttúrufyrirbærið mitt og ég hlakka virkilega til þess að koma heim í vetur og heilsa upp á þau aftur.

Hér á Orkneyjum hef ég ekki séð norðurljós en stundum er víst hægt að sjá þau hér og nyrst í Skotlandi, ég get samt ekki ímyndað mér að þau séu nærri því jafn tilkomumikil hér sunnan við 60. breiddargráðu eins og þau eru þegar maður er kominn norður fyrir, tja eigum við að segja 64. breiddargráðu.

Í dag fór ég á annan fyrirlestur og hann fjallaði um, að því er margir telja eina af merkilegustu uppgötvun vísindanna, eða kannski frekar vísindaafrek, síðustu eitt hundrað ára, aðdráttaraflsbylgjur.  Fyrirlesturinn var haldinn af  Martin Hendry, prófessor við háskólann í Glasgow og einn af þeim sem vinna við og standa að LIGO sem er rannsóknarhópurinn sem uppgötvaði aðdráttaraflsbylgjurnar.  Það er gríðarlega flókið að mæla þessar bylgjur sem verða til þegar tvö svarthol renna saman og standa yfir í 0,2 sekúndur í milljóna ljósára fjarlægð en hópnum hefur tekist þetta.  Það var gaman að fá beint í æð það nýjasta og merkilegasta sem er að gerast í vísindaheiminum, frá manni sem stendur í eldlínunni þó að ekki hafi allir í salnum verið fullir áhuga en héðan og þaðan mátti heyra hrotur.  Ég gekk hins vegar sáttur út og langaði eiginlega mest að fara á fleiri vísindafyrirlestra en mér finnst svona vísindahátíð algjör snilld.  Skyldi vera eitthvað sambærilegt á Íslandi?  Ég veit það ekki.